នៅកន្លែងដែលយើងមានការភ័យខ្លាច
ដោយRandy Kilgore
February 11, 2016
បន្ទាប់ពីខ្ញុំនិងភរិយារបស់ខ្ញុំ បានរៀបការបាន១២ឆ្នាំហើយ យើងមានការបាក់ទឹកចិត្ត ពេលដែលយើងចង់បានកូនដូចក្តីបំណង តែក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងមានការឡើងចុះៗយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ មិត្តភ័ក្ររបស់យើងម្នាក់បានព្យាយាម “ពន្យល់” អំពីគំនិតរបស់ព្រះថា “ប្រហែលជាព្រះអង្គជ្រាបថា អ្នកមិនអាចធ្វើជាឪពុកល្អទេ”។ គាត់បានដឹងថា ម្តាយរបស់ខ្ញុំធ្លាប់មានបញ្ហាដ៏លំបាក ដោយសារគាត់ជាមនុស្សឆេវឆាវខ្លាំង។ បន្ទាប់មក ក្នុងរដូវកាលនៃបុណ្យណូអែល ឆ្នាំ១៩៨៨ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ភរិយារបស់ខ្ញុំមានផ្ទៃពោះកូនដំបូងហើយ។ តែពេលនោះ ខ្ញុំខ្លាចមិនបានដូចបំណង។ ក្រោយមក ក្នុងខែសីហាឆ្នាំបន្ទាប់ ខាត់ធ័ររីន(Kathryn) បានចាប់កំណើត ក្លាយជាសមាជិកថ្មីក្នុងគ្រួសារយើង។ ខណៈពេលដែលគិលានុបដ្ឋាយិកា និងវេជ្ជបណ្ឌិត កំពុងមើលថែរភរិយារបស់ខ្ញុំ ខាត់ធ័ររីនកំពុងយំក្នុងកញ្ច្រែងកម្តៅទារក។ ខ្ញុំក៏បានដាក់ដៃលើនាងដើម្បីកម្សាន្តចិត្តនាង ហើយម្រាមដៃដ៏តូចល្អិតរបស់នាង ក៏បានក្តោបម្រាមដៃរបស់ខ្ញុំ។ ភ្លាមនោះ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានប៉ះពាល់ចិត្តខ្ញុំ ធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការសង្ស័យដែលខ្ញុំមាន ហើយខ្ញុំក៏បានបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ ដល់កូនតូចនេះ! ស្រ្តីមេម៉ាយ នៅស្រុកសេរិបតា ក៏ធ្លាប់មានការសង្ស័យដូចនេះផងដែរ។ កូនប្រុសរបស់នាងធ្លាប់ទទួលរងការវាយប្រហារ ពីជម្ងឺដែលអាចឆក់យកជីវិត។ ពេលនាងមានការអស់សង្ឃឹម នាងក៏បានស្រែកយំដាក់លោកអេលីយ៉ាថា “លោកបានមកឯណេះ ដើម្បីរំឭកពីអំពើបាបរបស់ខ្ញុំ ហើយនឹងសំឡាប់កូនខ្ញុំឬ?”(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៧:១៨) ប៉ុន្តែ ព្រះមិនមានផែនការដូចនោះទេ។ យើងបម្រើព្រះមួយអង្គ ដែលមានព្រះចេស្តាខ្លាំងជាងបញ្ហា ដែលយើងជួបប្រទះ ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងអត់ទោស ស្រឡាញ់ និងផ្សៈផ្សាទំនាក់ទំនង ដែលមានការបែកបាក់រវាងយើងនិងព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គមានវត្តមាន ក្នុងទីកន្លែង ដែលយើងមានការភ័យខ្លាច។-Randy Kilgore
បទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ
តែវេលាណាដែលទូលបង្គំភ័យ នោះទូលបង្គំនឹងទុកចិត្តដល់ទ្រង់។-ទំនុកដំកើង ៥៦:៣