ព្រឹក
កេរដំណែលនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេស៊ូវ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
ដោយKenneth Petersen
February 21, 2025
យ៉ូហាន ១៣:៣១-៣៦
ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់គ្នា ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ យ៉ូហាន ១៣:៣៤
នៅប្រទេសស៊ុយអែត គេមានប្រពៃណីដែស្ទែតនីង(döstädning) ដែលតាមន័យត្រង់ គឺមានន័យថា “ការសម្អាតនៃសេចក្តីស្លាប់”។ ក្នុងប្រពៃណីនេះគេយល់ឃើញថា ពេលណាយើងមានវ័យចាស់ យើងគួរតែឈប់បង្គរ “របស់របរ” ទុកទៀត ហើយត្រូវជម្រុះចោលអ្វីៗ ដែលមិនចាំបាច់ដែលយើងរកបាន ពេញមួយជីវិត។ តាមពិត ប្រពៃណីការសម្អាតនៃសេចក្តីស្លាប់របស់ជនជាតិស៊ុយអែល គឺជាអំណោយនៃសេចក្តីស្រឡាញ់សម្រាប់កូន និងញាតិមិត្ត ព្រោះប្រពៃណីនេះបានផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវភាពងាយស្រួល នៅក្នុងរក្សាទុក្ខ ឬបរិច្ចាគអ្វីៗ ដែលមនុស្សចាស់បានបន្សល់ទុកបន្ទាប់ពីពួកគេលាចាកលោក។
ក្នុងនាមយើងអាចអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ យើងនឹងចូលដល់វ័យមួយ ដែលយើងគិតអំពីកេរដំណែលរបស់យើង ជាអ្វីៗដែលបានជួយឲ្យយើងរស់រៀន ក្នុងពេលកន្លងមក។ ពេលយើងនិយាយអំពីកេរដំណែល យើងច្រើនតែគិតអំពីលុយ កេរមរតក ឬអំណោយមនុស្សធម៌ និងអ្វីៗជាច្រើនទៀត។ ប៉ុន្តែ យើងចាំបាច់ត្រូវគិតអំពីពេលដែលព្រះយេស៊ូវចំណាយពេលចុងក្រោយ ជាមួយពួកសាវ័ក ដែលកាលនោះ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “កន្លែងដែលខ្ញុំទៅ នោះអ្នកពុំអាចនឹងទៅតាម ក្នុងគ្រាឥឡូវនេះបានទេ លុះគ្រាក្រោយទើបអ្នកនឹងទៅបាន”(យ៉ូហាន ១៣:៣៦)។ ព្រះអង្គបានប្រើពាក្យ ស្រឡាញ់ ឬបានស្រឡាញ់ ៤ដង ក្នុង ខ.៣៤-៣៥ ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់ គឺជាកេរដំណែលរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេថា “ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់គ្នា ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ”(ខ.៣៤)។
ការជម្រុះចោលអ្វីៗដែលមិនចាំបាច់ក្នុងជីវិតយើង ហើយបន្សល់ទុកតែអ្វីៗដែលសំខាន់ ដូចដែលជនជាតិស៊ុយអែតបានធ្វើ ប្រហែលជាមានប្រយោជន៍សម្រាប់យើង។ ប៉ុន្តែ យើងមិនមែនបន្សល់ទុកតែរបស់របរ ឬប្រាក់កាសនោះទេ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះយេស៊ូវ គឺជាកេរដំណែលសំខាន់បំផុត ដែលអ្នកអាចបន្សល់ទុក។ ពេលណាក្មេងជំនាន់ក្រោយ ឬញាតិមិត្តនឹកចាំថា អ្នកជាមនុស្សដែលស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ នោះការនឹកចាំនេះជាអំណោយដែលល្អបំផុតសម្រាប់ពួកគេ។ ការបន្សល់ទុកដូចនេះ គឺពិតជាមានន័យណាស់។—Kenneth Petersen
តើញាតិមិត្តរបស់អ្នកបានឃើញអ្នកមានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេស៊ូវ ដូចម្តេចខ្លះ?
តើអ្នកចែករំលែកសេចក្តីស្រឡាញ់នេះដូចម្តេចខ្លះ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែឃើញច្បាស់?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់សេចក្តីស្រឡាញ់ និងការប្រទានព្រះយេស៊ូវជាអំណោយ ក្នុងជីវិតទូលបង្គំ។
សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ ដល់មនុស្សនៅជុំវិញទូលបង្គំ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ជនគណនា ៤-៦ និង ម៉ាកុស ៤:១-២០
ល្ងាច
ការស្គាល់ព្រះ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
February 21, 2025
«រួចគេនឹងលែងបង្រៀនអ្នកជិតខាង ហើយនឹងបងប្អូនគេរៀងខ្លួនទៀតថា ចូរឲ្យស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា គេនឹងស្គាល់អញគ្រប់ៗគ្នា តាំងពីអ្នកតូចបំផុត រហូតដល់អ្នកធំបំផុតក្នុងពួកគេ» (យេរេមា ៣១:៣៤)។
នៅសម័យហោរា យេរេមា ព្រះអម្ចាស់មិនបានធ្វើខុសនឹងសេចក្តីសញ្ញាដែលព្រះអង្គបានតាំងជាមួយរាស្ត្រព្រះអង្គឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទោះព្រះអង្គមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមិនចេះប្រែប្រួល ក៏រាស្ត្រព្រះអង្គនៅតែបន្តធ្វើអំពើបាប។ ដូចនេះ តើព្រះអង្គអាចសម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យាព្រះអង្គយ៉ាងដូចម្ដេច នៅពេលដែលរាស្ត្រព្រះអង្គនៅតែបន្តបង្ហាញចេញនូវភាពមិនស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអង្គ?
ព្រះអង្គបានតាំងសញ្ញាថ្មីជាផ្នែកមួយនៃផែនការដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ ដែលនាំឲ្យមានការកើតជាថ្មី។ គឺដូចដែលលោក អាឡិច ម៉ូតយ័រ (Alec Motyer) ជាអ្នកជំនាញទេវសាស្ត្របានសរសេរថា «នៅពេលដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់មិនអាចឈោងទៅដល់ខ្នាតគំរូរបស់ព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គមិនបានបន្ទាបខ្នាតគំរូរបស់ព្រះអង្គឲ្យត្រូវនឹងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេនោះទេ តែព្រះអង្គកែប្រែពួកគេឲ្យមានសមត្ថភាព»1។
សេចក្តីសញ្ញាថ្មីនេះគឺជាគោលបំណង និងព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះដែលកែប្រែចិត្តរបស់ពួកគេជាថ្មី តាមរយៈព្រះលោហិតនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ។ ព្រះអង្គទទួលយកចិត្តរបស់យើង ហើយកែប្រែវាឲ្យល្អឡើងដូចគ្រាប់សម្រាប់ដាក់ចូលក្នុងរូបតម្រៀប ដើម្បីឲ្យចិត្តយើងបានរីករាយ នឹងក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គ។
ក្នុងការប្រកាសរបស់ព្រះអង្គ អំពីសេចក្តីសញ្ញាថ្មីនេះ ពាក្យ «ស្គាល់» គឺជាពាក្យគន្លឹះ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរដើមជាភាសាហេព្រើរយើងអាចយល់អត្ថន័យរបស់ពាក្យនេះច្បាស់តាំងពីដើមដំបូងមក ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរលោកុប្បត្ដិដែលនិយាយត្រង់ៗថា លោក អ័ដាម បាន «ស្គាល់» ភរិយាគាត់ ហើយពួកគេបង្កើតបានកូន (លោកុប្បត្ដិ ៤:១) ដែលបានបង្ហាញកម្រិតនៃភាពជិតស្និទ្ធរបស់ពួកគេ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះអង្គកំពុងមានបន្ទូលថា ពេលណារាស្ត្រព្រះអង្គស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ ពួកគេមិនគ្រាន់តែរៀនព្រះគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់ តែពួកគេនឹងក្លាយជាមនុស្ស ដែលពិតជាស្គាល់ព្រះអង្គ។
ពាក្យហោរា យេរេមា បាននិយាយក្នុងន័យអនាគតកាល គឺមានន័យថា យើងអាចអរសប្បាយក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ព្រោះនៅក្នុងចន្លោះពេលនៃការថ្លែងទំនាយ និងពេលសព្វថ្ងៃ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ បានលើកពែងឡើងនៅយប់មុនពេលព្រះអង្គសុគត ហើយប្រកាសថា «ពែងនេះជាសញ្ញាថ្មី ដែលតាំងដោយនូវឈាមខ្ញុំ គឺជាឈាម ដែលត្រូវច្រួចចេញសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា» (លូកា ២២:២០)។ ដោយសារព្រះគុណព្រះ នោះយើងអាចស្គាល់ស្ដេចលើអស់ទាំងស្ដេច និងព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងព្រះអម្ចាស់។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ព្រះអង្គក៏ស្គាល់ឈ្មោះយើងម្នាក់ៗ ហើយព្រះអង្គក៏ជ្រាបអំពីតម្រូវការរបស់យើង និងបានប្ដេជ្ញាព្រះទ័យចំពោះសុខុមាលភាពរបស់យើង។ ព្រះយេស៊ូវបានយកឈ្មោះយើងទៅដាក់នៅចំពោះមុខព្រះវរបិតា ហើយដោយសារព្រះអង្គជានរណា និងបានធ្វើអ្វីខ្លះ នោះឈ្មោះទាំងនោះបានកត់ទុកនៅក្នុងបញ្ជីជីវិតហើយ។
តើព្រះអង្គជាក្សត្រប្រភេទណា? សំណួរនេះមានចម្លើយ ដែលយើងមិនអាចយល់បានទាំងស្រុង។ ថ្ងៃមួយ យើងនឹងបានឃើញព្រះអង្គមុខទល់នឹងមុខ ហើយយល់កាន់តែច្រើនជាងពេលសព្វថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃនេះ អ្នកអាចចេញទៅដោយទំនុកចិត្តដែលកើតចេញពីការដឹងថា អ្នកស្គាល់ព្រះដែលបានប្រោសលោះអ្នក តាមរយៈព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គដែលបានគង់ និងធ្វើការនៅក្នុងអ្នកដោយព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គ អ្នកនឹងបានទៅឈរនៅចំពោះបល្ល័ង្កព្រះអង្គនៅស្ថានសួគ៌។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ យេរេមា ៣១:៣១-៤០
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ និក្ខមនំ ១៦:១៨ និង១ថែស្សាឡូនិច ៤
1សៀវភៅ Look to the Rock: An Old Testament Background to Our Understanding of Christ (ដោតលោក Kregel ឆ្នាំ1996), ទំព័រ ៥៨-៥៩។