គិតអំពីខ្លួនឯងឲ្យបានត្រឹមត្រូវ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
June 18, 2025
«ដ្បិតខ្ញុំនិយាយនឹងមនុស្សទាំងអស់ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រះគុណដែលទ្រង់បានផ្តល់មកខ្ញុំថា ចូរគិតបែបឲ្យមានគំនិតនឹងធឹងតាមខ្នាតនៃសេចក្តីជំនឿ ដែលព្រះបានចែកមកអ្នករាល់គ្នានីមួយៗ កុំឲ្យមានគំនិតខ្ពស់លើសជាងគំនិត ដែលគួរគប្បីឲ្យគិតនោះឡើយ» (រ៉ូម ១២:៣)។
គ្មាននរណាម្នាក់ អាចជៀសផុតពីអំពើបាបនៃការលើកតម្កើងខ្លួនឯងនោះឡើយ។ យើងអាចដឹងថា នេះជាការពិតមែន ដោយគ្រាន់តែចូលក្នុងថ្នាក់រៀននៅសាលាមត្តេយ្យណាមួយ។ ក្នុងក្រុមនេះដែលមានសុទ្ធតែក្មេងតូចៗ មិនយូរប៉ុន្មាននឹងមានក្មេងម្នាក់ច្រៀងសរសើរខ្លួនឯង ដែលបានសង់ប៉មពីដុំជ័របានខ្ពស់ជាងគេ ឬបានគូររូបគ្រួសាររបស់ខ្លួនបានល្អជាងគេ។ អាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា ពួកគេគិតអំពីខ្លួនឯង លើសគំនិតដែលគួរគិត។
ការប្រៀបធៀបខ្លួនឯងជាមួយអ្នកដទៃជាប្រចាំ គឺជារបៀបនៃការគិតតាមលោកីយ៍។ ការគិតអំពីខ្លួនឯងលើសប្រមាណយ៉ាងដូចនេះ គឺជាបញ្ហាដែលគួរឲ្យខ្លាច គឺជាបញ្ហាដែលបន្ទាបអ្នកដទៃចុះ ហើយមិនអើពើចំពោះឋានៈរបស់យើងនៅចំពោះព្រះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងរកឃើញចម្លើយចំពោះបញ្ហានេះ មិនមែននៅក្នុងការរិះគន់ខ្លួនឯងហួសហេតុ ដែលផ្ទុយនឹងការលើកតម្កើងខ្លួនឯង ដែលទង្វើទាំងពីរសុទ្ធតែខុសដូចគ្នា។ ការបន្ថោកខ្លួនឯង ក៏ជាលទ្ធផលនៃអំនួតផងដែរ ព្រោះវានៅតែកើតចេញពីការប្រៀបធៀប។ វានៅតែជាការផ្ដោតទៅលើខ្លួនឯង។
ការគិតរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទអំពីខ្លួនឯង គួរតែផ្អែកទៅលើគំនិតដែលព្រះបានកែប្រែជាថ្មី (រ៉ូម ១២:២)។ ការមានគំនិតដូចនេះ ជួយឲ្យយើងរកឃើញតម្លៃរបស់យើងក្នុងសេចក្តីមេត្តា និងព្រះគុណព្រះ។ សារៈសំខាន់ អត្តសញ្ញាណ តម្លៃ និងតួនាទីរបស់យើង សុទ្ធតែមានគ្រឹះនៅក្នុងការពិតដែលថា ព្រះជានរណា ហើយបានធ្វើអ្វីសម្រាប់យើងមិនមែនផ្អែកទៅលើការពិតដែលថា យើងជានរណា ឬបានធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់ព្រះអង្គនោះទេ។
យើងអាចនឹកចាំអំពីការគិតត្រឹមត្រូវអំពីខ្លួនឯង ពេលណាយើងច្រៀងថា «ពេលណាទូលបង្គំពិនិត្យមើលទៅឈើឆ្កាងដ៏គួរស្បើម ដែលព្រះរាជបុត្រានៃសិរីល្អបានសុគត»។1 ការពិនិត្យមើលឈើឆ្កាង គឺជាការផ្ដោតទៅលើដំណឹងល្អ ជាសេចក្តីពិតដែលថា មានម្នាក់បានស្លាប់ជំនួសយើង ហើយបានទទួលយកទោសរបស់យើង។ ពេលយើងមើលឈើឆ្កាង យើងដឹងថា «ខ្ញុំបានចាត់ទុកភាពជោគជ័យបំផុតរបស់ខ្ញុំ ជាការខាតបង់ ហើយខ្ញុំស្អប់ខ្ពើមមោទនភាពរបស់ខ្លួនឯង»។ ឈើឆ្កាងលើកយើងឡើង ហើយក៏បន្ទាបយើងចុះ ហើយការដឹងដូចនេះ រំដោះយើងឲ្យរួចផុតពីការលើកតម្កើងខ្លួនឯង ហើយអនុញ្ញាតយើងឲ្យទទួលស្គាល់អំណោយដែលព្រះប្រទានដល់យើង។ នេះជាការគិតអំពីខ្លួនឯង ដោយការវិនិច្ឆ័យដ៏ត្រឹមត្រូវ។
ដូចនេះ ពួកជំនុំត្រូវមានភាពខុសប្លែកពីលោកីយ៍ក្នុងរបៀបដែលយើងគិតអំពីខ្លួនឯង និងអំពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពេលណាយើងរួបរួមគ្នាដោយសារដំណឹងល្អ ផ្នែកផ្សេងទៀតនៃអត្តសញ្ញាណរបស់យើង ទោះសំខាន់ប៉ុណ្ណា ក៏បានក្លាយជាផ្នែកបន្ទាប់បន្សំ។ យើងប្រើអំណោយទានរបស់យើងមិនមែន ដើម្បីលើកតម្កើងខ្លួនឯង តែដើម្បីបម្រើអ្នកដទៃ។
ចូរយើងមើលទៅឈើឆ្កាង ជាទីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានហូរព្រះលោហិត និងបានសុគត ដើម្បីលោះបាបយើង ដោយសារព្រះអង្គស្រឡាញ់យើង។ យើងគ្មានចំណុចណាមួយ ដែលត្រូវមានអំនួតនោះទេ។ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវប្រៀបធៀបខ្លួនឯងជាមួយអ្នកដទៃទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកអាចប្រើអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះអង្គប្រទានមកអ្នកនៅក្នុងការបម្រើអ្នកដទៃដោយអំណរ ដោយមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ១កូរិនថូស ៤:១-៧
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ យេរេមា ៣៤-៣៦ និងម៉ាថាយ ២៦:៤៧-៧៥