ព្រឹក
ធ្វើជាកូនក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះ
ដោយKenneth Petersen
August 2, 2025
រ៉ូម ៨:៩-១៧
ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ក៏ធ្វើបន្ទាល់នឹងវិញ្ញាណយើងថា យើងជាកូនរបស់ព្រះ។ រ៉ូម ៨:១៦
កាលពីឆ្នាំ ១៨៦៣ លោកអេដវិន(Edwin) កំពុងឈរនៅចំណតរថភ្លើង ក្នុងទីក្រុងជើស៊ី។ គាត់ឃើញយុវជនម្នាក់ត្រូវហ្វូងមនុស្សរុញច្រានផ្ទប់នឹងរថភ្លើង ខណៈពេលដែលគេកំពុងបញ្រ្ចៀតគ្នា។ យុវជននោះក៏បានធ្លាក់ចេញពីកន្លែងឈររង់ចាំរថភ្លើង ចូលទៅក្នុងផ្លូវរថភ្លើង។ រថភ្លើងបានចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើរទៅមុខ។ លោកអេដវិនក៏បានឈោងទៅរកយុវជននោះទាន់ពេលវេលា ដោយទាញគាត់ចេញពីផ្លូវរថភ្លើង ដោយសុវត្ថិភាព។
យុវជនដែលគាត់បានសង្គ្រោះនៅថ្ងៃនោះ គឺជាលោក រ៉ូបឺត ថត លីនខិន(Robert Todd Lincoln) ដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកប្រធានាធិបតីអាមេរិក អ័ប្រាហាំ លិនខិន(Abraham Lincoln)។ ក្រោយមក លោករ៉ូបឺត ក៏បានសរសេរថា គាត់ស្គាល់មុខអ្នកជួយសង្គ្រោះគាត់យ៉ាងច្បាស់ ព្រោះលោក អេដវិន ប៊ូត គឺជាតារាសម្ដែងដ៏ល្បី។ តាមពិត លោកអេដវិន គឺជាប្អូនប្រុសរបស់តួសម្ដែងម្នាក់ទៀត ឈ្មោះ ចន វ៉ាយ ប៊ូត(John Wilkes Boot) ដែលនឹងធ្វើឃាតលោកប្រធានាធិបតី ពីរឆ្នាំក្រោយមកទៀត។
នេះជារឿងចម្លែកក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ដែលបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីការពិត សម្រាប់យើង។ យើងមិនអាចសម្រេចចិត្តថា យើងចង់ចាប់កំណើតនៅក្នុងគ្រួសារណាមួយនោះឡើយ។ បងប្អូនបង្កើត ឬឪពុកម្តាយរបស់យើងប្រហែលជាបានធ្វើអ្វីមួយខុស។ យើងប្រហែលជាបានបង្កភាពរញ៉េរញ៉ៃក្នុងគ្រួសារ។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានចែងអំពីផែនការសម្រាប់គ្រួសាររបស់ព្រះ យ៉ាងដូចនេះថា “អស់អ្នកណាដែលព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះទ្រង់នាំ អ្នកទាំងនោះហើយជាពួកកូនរបស់ព្រះ”(រ៉ូម ៨:១៤)។ ក្នុងនាមយើងជាកូនរបស់ព្រះអង្គ យើងជាអ្នកស្នងមរតករបស់ព្រះអង្គ(ខ.១៧)។ អ្វីដែលអស្ចារ្យនោះគឺ ព្រះគម្ពីរបានឲ្យយើងហៅព្រះអង្គថា “អ័ប្បា ព្រះវរបិតា”(ខ.១៥)។
យើងប្រហែលជាបានតយុទ្ធនឹងបញ្ហាក្នុងគ្រួសាររបស់យើង នៅលើផែនដី តាំងពីរយូរមកហើយ។ ប៉ុន្តែ យើងអាចមានការកម្សាន្តចិត្ត ដោយដឹងថា ព្រះទ្រង់បានកែប្រែអត្តសញ្ញាណខាងវិញ្ញាណយើង។ ព្រះអង្គបានទទួលយើង ធ្វើជាកូនក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គ។ ដែលសំខាន់បំផុតនោះ គឺព្រះអង្គបានឲ្យយើងហៅព្រះអង្គថា ព្រះវរបិតា។—Kenneth Petersen
តើការដែលអ្នកបានក្លាយជាផ្នែកមួយនៃគ្រួសាររបស់ព្រះ មានន័យយ៉ាងណា សម្រាប់អ្នក?
តើការនេះបានជំរុញអ្នក ឲ្យរស់នៅខុសប្លែកពីមុនឬទេ?
ឱអ័ប្បាព្រះវរបិតា ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានទទួលទូលបង្គំ ធ្វើជាកូន ក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ទំនុកដំកើង ៦០-៦២ និង រ៉ូម ៥
ប្រភេទ
ល្ងាច
រស់នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
August 2, 2025
«កុំឲ្យស្រវឹងស្រាដែលនាំឲ្យព្រើលចិត្តឡើយ តែចូរឲ្យបានពេញជាព្រះវិញ្ញាណវិញ ហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយបទទំនុកតម្កើង ទំនុកបរិសុទ្ធ នឹងចំរៀងខាងឯវិញ្ញាណ ទាំងច្រៀង ហើយសរសើរដល់ព្រះអម្ចាស់ដោយចិត្ត»(អេភេសូរ ៥:១៨-១៩)។
នៅពេលខ្លះ ក្នុងជីវិតយើងមានរឿងដែលកើតឡើងផ្ទួនៗគ្នាដូចជាពេលដែលកូនយើងចាប់កំណើត ឬយើងផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅទៅខេត្តផ្សេង។ ពេលនោះយើងប្រហែលមានអារម្មណ៍ថា មានរឿងជាច្រើនដែលកើតឡើងក្នុងពេលតែមួយ។ ការចាប់ផ្តើមជីវិតថ្មីក្នុងព្រះគ្រីស្ទ អាចជាឧទាហរណ៍ដែលប្រសើរបំផុត។ ពេលណាយើងជឿព្រះយេស៊ូវមានការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើនកើតឡើងក្នុងពេលតែមួយ ដោយយើងត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារជំនឿ យើងបានទទួលចូលមកក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះ យើងបានក្លាយជាកូនរបស់ព្រះអង្គ ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានគង់សណ្ឋិតក្នុងចិត្តយើង។
នៅពេលដែលនរណាម្នាក់ជឿព្រះយេស៊ូវ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចាប់ផ្តើមគង់នៅក្នុងពួកគេ ដោយនាំឲ្យពួកគេមានបំណងចិត្ត និងអំណាច ដើម្បីធ្វើការអ្វីដែលព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យ។ គ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់ៗចាំបាច់ត្រូវដកពិសោធន៍ជាមួយការបំពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ នេះជាសិទ្ធិដែលយើងទទួលបាន កាលយើងកើតជាថ្មី ដោយសារយើងបានទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលគង់នៅក្នុងយើងអាចសោកសង្រេង ដោយសារយើងមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ (អេភេសូរ ៤:៣០)។ យើងក៏ងាយនឹងទទួលឥទ្ធិពលពីអ្វីផ្សេង ហេតុនេះហើយសាវ័ក ប៉ុល បានលើកឡើងថា យើងមិនអាចស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណ និងស្រាក្នុងពេលតែមួយបានទេ។ យើងត្រូវតែដឹងថា បើយើងជាកូនរបស់ព្រះ យើងមិនអាចដកខ្លួនយើងចេញពីការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ ដែលជាឪពុករបស់យើងបានទេ ព្រោះការរស់នៅដោយមិនស្តាប់បង្គាប់អាចដកយើងចេញពីព្រះពរ ព្រះវត្តមាន និងក្តីអំណររបស់ព្រះអង្គក្នុងនាមជាឪពុករបស់យើង។ កូនដែលមិនស្តាប់បង្គាប់ឪពុកម្តាយយ៉ាងគឃ្លើន នៅតែអាចអង្គុយនៅតុអាហារពេលព្រឹក ដោយដឹងថា គាត់នៅតែជាកូនរបស់ឪពុកម្តាយគាត់ តែការអរសប្បាយនឹងទំនាក់ទំនងក្នុងគ្រួសារ នឹងថយចុះ។ យើងក៏ដូច្នោះដែរ។ យើងមិនអាចរស់នៅដោយការមិនស្តាប់បង្គាប់ យើងមិនអាចបណ្តោយឲ្យគំនិត និងអាទិភាពផ្សេង ឬសារធាតុអ្វីមួយដឹកនាំយើង ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានឡើយ។
នេះមិនមែនជាបញ្ហាដែលយើងអាចដោះស្រាយ តាមផ្លូវរបស់យើងបានទេ។ យើងមិនមែនជាអ្នកបំពេញខ្លួនឯងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឡើយ។ យើងមិនគ្រាន់តែទទួលភាពពេញលេញនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពីព្រះទេ ប៉ុន្តែយើងមានការអរសប្បាយនឹងភាពពេញលេញរបស់ព្រះអង្គ គឺដោយសារព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។ យើងមិនអាចបំពេញដោយខ្លួនឯងបានទេ តែយើងអាច និងត្រូវតែបើកចំហចិត្តឲ្យព្រះបំពេញយើង។ ជីវិតគ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវតែបំពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលជា «ការមានផលផ្លែខាងវិញ្ញាណ» (កាឡាទី ៥:២២) ដែលនឹងបង្ហាញចេញមកបន្តិចម្តងៗកាន់តែច្បាស់ឡើង។
ជីវិតរបស់អ្នក និងពួកជំនុំនីមួយៗ មានតម្រូវការធំមួយ គឺជាការពេញដោយព្រះវិញ្ញាណ ដែលត្រូវឲ្យព្រះអង្គដឹកនាំ មិនមែនឲ្យអ្វីផ្សេងដឹកនាំនោះទេ។ ការនេះនឹងនាំមកនូវការផ្លាស់ប្រែ ក្តីអំណរ សន្តិភាព និងក្តីស្រឡាញ់ ហើយក៏បណ្តាលឲ្យចិត្តយើងច្រៀងសរសើរតម្កើងព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងហូរហៀរ ពេលណាយើងជួបជុំគ្នា។ ដូចនេះ ចូរយើងអធិស្ឋានសូមព្រះអង្គបំពេញយើងជាថ្មី នូវព្រះវិញ្ញាណយ៉ាងដូចនេះថា៖
សូមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បំពេញចិត្តទូលបង្គំ
ហើយរំដោះទូលបង្គំឲ្យរួចចំណងលោកីយ៍ ព្រមទាំងដឹកនាំទូលបង្គំគ្រប់ជំហាន។
សូមព្រះអង្គបង្ហាញព្រះចេស្ដា តាមរយៈសេចក្តីកម្សោយរបស់ទូលបង្គំ។
សូមបង្រៀនទូលបង្គំឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអង្គ តាមដែលសមគួរ។1
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ អេសេគាល ១១:១៤-២០
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ទំនុកតម្កើង ៦០-៦២ និងកិច្ចការ ២២