ព្រឹក
ព្រះអង្គនឹងធ្វើតាមព្រះបន្ទូលសន្យា
ដោយAnne Cetas
August 18, 2025
១យ៉ូហាន ៣:១-៦
អស់អ្នកណាដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងនេះដល់ទ្រង់ នោះក៏តែងជំរះសំអាតចិត្តខ្លួន ឲ្យដូចទ្រង់ដែលស្អាតដែរ។ ១យ៉ូហាន ៣:៣
សប្បុរសជនដែលមានទ្រព្យស្តុកស្តម្ភ ក្នុងសហគមន៍ជាច្រើន នៅទូទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក បានធ្វើការសន្យាចំពោះសិស្សទាំងឡាយ ដែលបានលើកទឹកចិត្តពួកគេយ៉ាងខ្លាំង។ បើសិនជាពួកគេរៀនបានចំណាត់ថ្នាក់ល្អ ក្នុងអំឡុងពេលការសិក្សារយៈពេល១៣ឆ្នាំនៅសាលារៀន ក្នុងស្រុករបស់ពួកគេ សប្បុរសជននឹងបង់ថ្លៃសិក្សាឲ្យពួកគេ នៅមហាវិទ្យាល័យសហគមន៍ ឬនៅសកលវិទ្យាល័យ ក្នុងរដ្ឋរបស់ពួកគេ។ តាមស្ថិតិ គេបានរកឃើញថា ក្នុងទីក្រុងមួយចំនួន ការសន្យានេះបានបណ្តាលចិត្តសិស្សជាច្រើន ក្នុងគ្រួសារអ្នកមាន ក៏ដូចជាអ្នកក្រ ឲ្យចាប់ផ្តើមរៀនសូត្របានចំណាត់ថ្នាក់ល្អ ភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីពួកគេបានទទួលដំណឹងនេះ។ គ្រូបង្រៀនម្នាក់បានមានប្រសាសន៍ថា “ការសន្យានេះបាននាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតទាំងស្រុង។ សិស្សនៅសាលាមត្តេយ្យជាច្រើន សុទ្ធតែនិយាយថា ពួកគេនឹងបានទៅរៀននៅសកលវិទ្យាល័យ។ នេះជាការពិតមែន”។ ការសន្យានេះ បានធ្វើឲ្យពួកគេកាន់តែមានទឹកចិត្ត និងក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់ពេលអនាគត។
សាវ័កយ៉ូហានបានបង្រៀន អំពីព្រះបន្ទូលសន្យា អំពីអ្វីដែលត្រូវមក ដែលបានលើកទឹកចិត្តពួកជំនុំដំបូង ក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ។ ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាថា នឹងយាងមកវិញ ហើយនៅពេលដែលព្រះអង្គយាងមកវិញ “យើងនឹងបានដូចជាទ្រង់ ដ្បិតដែលទ្រង់យ៉ាងណា នោះយើងនឹងឃើញទ្រង់យ៉ាងនោះឯង”(១យ៉ូហាណ ៣:២)។ គាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តយើងផងដែរថា “អស់អ្នកណាដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងនេះដល់ទ្រង់ នោះក៏តែងជំរះសំអាតចិត្តខ្លួន ឲ្យដូចទ្រង់ដែលស្អាតដែរ”(ខ.៣)។ យើងមានក្តីសង្ឃឹម ដោយទំនុកចិត្តថា ថ្ងៃមួយ យើងនឹងបានឃើញព្រះយេស៊ូវ។ ហើយដោយសារព្រះបន្ទូលសន្យានេះ យើងកាន់តែមានចិត្តចង់មានចរិតលក្ខណៈដូចព្រះអង្គ ព្រោះព្រះអង្គស្រឡាញ់យើង ហើយយើងក៏ស្រឡាញ់ព្រះអង្គវិញ។
យើងនឹងមានអំណរប៉ុណ្ណា នៅពេលដែលយើងបានជួបព្រះយេស៊ូវមុខទល់នឹងមុខ។ ទំរាំដល់ពេលនោះ យើងបន្តដើរតាមព្រះអង្គ លូតលាស់ក្នុងជំនឿ ហើយរង់ចាំព្រះអង្គយាងមកវិញ។ ព្រះអង្គនឹងធ្វើតាមព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ។—Anne Cetas
តើអ្នកអាចបន្តដើរជាមួយព្រះយេស៊ូវ ដោយភាពជិតស្និទ្ធ ដូចម្តេចខ្លះ?
តើអ្នកចង់ផ្លាស់ប្រែ មានចរិតលក្ខណៈដូចព្រះអង្គ ដោយរបៀបណា?
ឱព្រះយេស៊ូវ ទូលបង្គំទន្ទឹងរង់ចាំពេលដែលទូលបង្គំនឹងបានឃើញព្រះអង្គ ហើយមានភាពពេញលេញគ្រប់យ៉ាង។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ទំនុកដំកើង ១០០-១០២ និង ១កូរិនថូស ១
ប្រភេទ
ល្ងាច
រឿងដែលគួរខ្វល់ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
August 18, 2025
«ឯងបានអាល័យចំពោះដើមវល្លិ ដែលឯងមិនបានដាំ ឬធ្វើឲ្យដុះឡើងទេ ជាដើមដែលដុះឡើងក្នុង១យប់ ហើយបានវិនាសទៅក្នុង១យប់ដូចគ្នានោះ ដូច្នេះតើមិនគួរឲ្យអញអាល័យចំពោះក្រុងនីនីវេ ជាទីក្រុងយ៉ាងធំនេះ ដែលមានមនុស្សជាង១សែន២ម៉ឺននាក់ ជាពួកអ្នកដែលមិនស្គាល់ស្តាំមិនស្គាល់ឆ្វេងសោះ ព្រមទាំងហ្វូងសត្វយ៉ាងច្រើនផងទេឬអី?» (យ៉ូណាស ៤:១០-១១)។
ហោរា យ៉ូណាស បានចាត់ទុកខ្លួនឯងជាជនរងគ្រោះ។ គាត់យល់ឃើញថា គាត់មិនមានកំហុសទេ នៅពេលដែលគាត់ជឿថា ទីក្រុងនីនីវេគួរតែទទួលការជំនុំជម្រះ ហើយព្រះអង្គមានកំហុស នៅពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះទីក្រុងនេះ។ គាត់ក៏បានជឿផងដែរថា ព្រះអង្គមានកំហុស ពេលដែលព្រះអង្គធ្វើឲ្យដើមវល្លិក្រៀមស្វិតបណ្តាលឲ្យគាត់ត្រូវកម្តៅថ្ងៃ។
ព្រះអង្គក៏បានឆ្លើយតប ដោយមិនបានសន្ទនាជាមួយគាត់ ផ្អែកទៅលើការបដិសេធន៍ដ៏សោកសៅរបស់គាត់នោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានលើកជាសំណួរដ៏សំខាន់មួយថា «ការដែលឯងខឹងពីដំណើរដើមវល្លិនោះ តើគួរឬ?»(យ៉ូណាស ៤:៩)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះអង្គនាំអារម្មណ៍គាត់ ឲ្យគិតអំពីរឿងតូចឡើងទៅដល់រឿងធំ ដោយសួរគាត់ថា បើគាត់អាចខ្វល់អំពីរុក្ខជាតិដែលបានដុះឡើង ហើយក្រៀមស្វិតទៅវិញក្នុងរយៈពេលតែមួយថ្ងៃ ចុះទម្រាំតែព្រះអង្គជាព្រះដ៏រស់វិញ តើព្រះអង្គមានសិទ្ធិខ្វល់អំពីប្រជាជននៅទីក្រុងនីនីវេជាងអម្បាលម៉ាន? ព្រះអង្គកំពុងត្រាស់ហៅលោក យ៉ូណាស ឲ្យពិចារណាឡើងវិញ អំពីការអ្វីដែលគាត់គួរឲ្យតម្លៃបំផុត។
សំណួររបស់ព្រះទៅកាន់លោក យ៉ូណាស ក៏ជាសំណួរសម្រាប់យើងផងដែរ។ តើមានរឿងអ្វីក្នុងជីវិតយើង ដែលយើងខ្វល់ខ្លាំងជាងការមើលឃើញអ្នកមិនជឿព្រះប្រែក្លាយជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយការប្ដេជ្ញាចិត្ត? បើយើងពិនិត្យមើលចិត្តខ្លួនឯងឲ្យបានដិតដល់ យើងប្រហែលជាកត់សំគាល់ឃើញថា ទាក់ទងនឹងការប្រើប្រាស់ពេលវេលា អំណោយទាន ប្រាក់កាស និងសេរីភាពរបស់យើង យើងច្រើនតែចាត់ទុករឿងតូចតាច ជារឿងធំដោយមិនដឹងខ្លួន។ ពេលអ្នកដទៃសង្កេតមើលយើង ពួកគេអាចគិតថា យើងខ្វល់អំពីភាពសុខស្រួលរបស់ខ្លួនឯង ខ្លាំងជាងគិតអំពីវិញ្ញាណបាត់បង់ជាច្រើន ដែលមិនបានឮដំណឹងល្អ។
តើលោក យ៉ូណាស បានឆ្លើយតប ចំពោះសំណួររបស់ព្រះអង្គដូចម្តេចខ្លះ? យើងមិនដឹងទេ។ កណ្ឌគម្ពីរយ៉ូណាសបានបញ្ចប់ដោយសំណួរមួយនេះឯង។ ប៉ុន្តែ សំណួរសំខាន់បំផុតមិនបានសួរថា តើលោក យ៉ូណាស បានឆ្លើយតបដូចម្តេចនោះទេ? កណ្ឌគម្ពីរនេះទាំងមូលបាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ អំពីសេចក្តីអាណិតរបស់ព្រះអម្ចាស់។ សំណួរសំខាន់បំផុតនោះគឺ តើយើងដែលជាអ្នកអានកណ្ឌគម្ពីរនេះ មានការយល់ដឹងយ៉ាងណា អំពីព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គ?
តើយើងនឹងយកគំរូតាមព្រះអង្គ ដោយខ្វល់ខ្វាយអំពីអ្នកដទៃ ចង់ឲ្យពួកគេប្រែចិត្តចេញពីអំពើបាប ហើយទុកចិត្តព្រះអង្គដែរឬទេ? តើចិត្តយើងនឹងបានដូចចិត្តលោកយ៉ូណាស ឬដូចព្រះទ័យព្រះអម្ចាស់? នេះជាពេលដែលយើងត្រូវឈប់ខ្វល់អំពីបញ្ហាក្នុងលោកីយ៍ខ្លាំងជាងការឈោងចាប់វិញ្ញាណបាត់បង់ក្នុងសហគមន៍របស់យើងថ្វាយព្រះគ្រីស្ទ។ យើងមានអំណរដែលបានស្គាល់សេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះគ្រីស្ទក្នុងជីវិតយើងតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ។ ហើយការឆ្លើយតបស័ក្ដិសមបំផុត ចំពោះឯកសិទ្ធិដ៏ប្រសើរនេះ គឺជាការលះបង់ផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីឲ្យអ្នកដទៃបានស្គាល់ព្រះអង្គផងដែរ។ ព្រះអង្គសួរយើងថា តើយើងខ្វល់អំពីអ្វីជាងគេ? តើខ្វល់អំពីផ្ទះ? ទ្រព្យសម្បត្តិ? ឬឧបករណ៍ទំនើបៗរបស់អ្នក? ឬយើងខ្វល់អំពីមនុស្សនៅតាមផ្លូវ ដែលមិនដែលបានស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ?
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ម៉ាថាយ ២៨:១៦-២០
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ទំនុកតម្កើង ១០០-១០២ និងកាឡាទី ៣