២សាំយ៉ូអែល ៦:១-២,៦-១៥
ដាវីឌទ្រង់ក៏យាងទៅនាំយកហឹបនៃព្រះ ពីផ្ទះអូបិឌ-អេដំម ចូលមកក្នុងក្រុងរបស់ទ្រង់វិញដោយអំណរ។ ២សាំយ៉ូអែល ៦:១២
ក្នុងអំឡុងពេលដែលព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំមានដំណើរកម្សាន្ត ក្នុងរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ពួកជំនុំរបស់ខ្ញុំបានបោះជំរុំ ក្នុងតំបន់ព្រៃភ្នំ។ នៅពេលដែលយើងដើរលេង ក្នុងតំបន់នោះ យើងអាចឃើញកន្លែងជួបជុំមួយ មានដើមឈើដុះព័ទ្ធជុំវិញ ដែលមានកៅអី មានតុអាសនា និងឈើឆ្កាងបញ្ឈរ ជាព្រះវិហារ ដែលគ្មានជញ្ជាំង និងដំបូល។ ក្រៅពីការជួបជុំគ្នាថ្វាយបង្គំព្រះ យើងក៏អាចប្រើទីកន្លែងនោះ ដើម្បីចំណាយពេលស្ងប់ស្ងាត់ផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយព្រះ ដោយការអធិស្ឋានផងដែរ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលយើងអាចអរសប្បាយនឹងព្រះវត្តមានព្រះអង្គ ទោះយើងមិនស្ថិតក្នុងអគារព្រះវិហារ ហើយមិនត្រូវការហិបសញ្ញា ដូចពួកអ៊ីស្រាអែលនៅគ្រាសញ្ញា។
ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានចែងអំពីពេលដ៏រីករាយ នៅពេលដែលគេនាំហឹបសញ្ញាចូលទីក្រុងយេរូសាឡិម ជា “ទីក្រុងនៃស្តេចដាវីឌ”(២សាំយ៉ូអែល ៦:១២)។ ហិបសញ្ញាគឺជានិមិត្តរូបតំណាងឲ្យព្រះវត្តមានព្រះ ក្នុងចំណោមរាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។ ពេលនោះ ស្តេចដាវីឌមានអំណរយ៉ាងខ្លាំង បានជាទ្រង់លោតរាំ នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ អស់ពីកម្លាំងរបស់ទ្រង់ ខណៈពេលដែលរាស្រ្តទ្រង់ស្រែកហូរ និងផ្លុំត្រែ សរសើរដំកើងព្រះអង្គ(ខ.១៤-១៥)។ 
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវបានគេចាប់ធ្វើជាឈ្លើយសឹក ដឹកទៅទីក្រុងបាប៊ីឡូន ហើយទីក្រុងយេរូសាឡិមបានទទួលរងការបំផ្លិចបំផ្លាញ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ២៥)។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបមិនបានប្រាប់យើងថា ក្រោយមក ហិបសញ្ញាបានបាត់ទៅណាទេ។ មានរឿងព្រេងជាច្រើនដែលនិយាយអំពីហិបសញ្ញាដែលបានបាត់នោះ ប៉ុន្តែ យើងអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលយើងមិនត្រូវការហិបសញ្ញា ដើម្បីអរសប្បាយនឹងព្រះវត្តមានព្រះទៀត(យ៉ូហាន ១៤:១៦-១៧)។ ព្រះទ្រង់គង់នៅជាមួយអស់អ្នកដែលជឿព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានសុគត មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយបានចាត់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះមកសណ្ឋិតអ្នកជឿព្រះអង្គ។ នេះជាហេតុផលដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ដែលយើងត្រូវអរសប្បាយ!—Alyson Kieda

តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ពេលដែលបានដឹងថា ព្រះគង់នៅជាមួយអ្នក? 
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអង្គមានព្រះវត្តមាននៅក្បែរអ្នក នៅពេលណា?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានចាត់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ ឲ្យយាងចុះមក។ 
ទូលបង្គំមានអំណរខ្លាំងណាស់ ពេលដែលបានដឹងថា ព្រះអង្គគង់នៅក្នុងចិត្តទូលបង្គំ។
For further study, read A Story of a Life Led by the Spirit at DiscoverODB.org.
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ទំនុកដំកើង ១២៦-១២៨ និង ១កូរិនថូស ១០:១៩-៣៣