ថ្មដាមិននឹងនរ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
October 4, 2025
«កាលគេបានបរិភោគរួចហើយ នោះព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលនឹង ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ថា ស៊ីម៉ូនកូនយ៉ូណាស អើយ តើអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំជាជាងរបស់ទាំងនេះឬអី គាត់ទូលឆ្លើយថា ព្រះករុណាវិសេសព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ជ្រាបថាទូលបង្គំពេញចិត្តនឹងទ្រង់ហើយ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ចូរឲ្យចំណីដល់កូនចៀមខ្ញុំស៊ីផង» (យ៉ូហាន ២១:១៥)។
ព្រះយេស៊ូវបង្ហាញអង្គទ្រង់ នៅលើឆ្នេរសមុទ្រ ក្នុងបទគម្ពីរយ៉ូហានជំពូក២១ បន្ទាប់ពីសុគតនៅលើឈើឆ្កាង និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ និងព្រឹត្តិការណ៍នៅជុំវិញការសុគតរបស់ព្រះអង្គ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងការបដិសេធន៍ដ៏កំសាករបស់សាវ័ក ពេត្រុស ថាមិនស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទ។ យើងអាចសន្និដ្ឋានថា សាវ័ក ពេត្រុស មានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀនចំពោះភាពបរាជ័យរបស់គាត់ក្នុងការបង្ហាញភាពស្មោះត្រង់ និងសេចក្តីជំនឿ។ យើងអាចស្រមៃថា គាត់បាននិយាយប្រាប់សាវ័កដទៃទៀតស្ងាត់ៗថា «ខ្ញុំមានឱកាសបង្ហាញភាពស្មោះត្រង់ ប៉ុន្តែខ្ញុំបែរជាក្បត់ព្រះអង្គទៅវិញ។ ពីដំបូងខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំបានដើរតួជាវីរបុរស ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ខ្ញុំក្លាយជាទីបន្ទាល់នៃភាពកំសាកដែលអាក្រក់បំផុត»។ ដូចនេះ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅកាន់លោក ពេត្រុស គាត់ប្រាកដជាឆ្ងល់ថា ព្រះអង្គនឹងមានបន្ទូលអ្វីខ្លះអំពីគាត់? តើខ្ញុំមានចំណែកអ្វីជាមួយរាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ?
ព្រះយេស៊ូវមិនបានធ្វើព្រងើយចំពោះកំហុសរបស់លោក ពេត្រុស ទេ ប៉ុន្តែទ្រង់បានទទួលស្គាល់កំហុសគាត់។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានសោយអាហារជាមួយពួកគេ ព្រះអង្គក៏បានហៅឈ្មោះចាស់របស់លោកពេត្រុសថា ស៊ីម៉ូន ដែលមានន័យថា «ស្តាប់»។ នៅដើមដំបូងនៃព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គបានប្ដូរឈ្មោះស៊ីម៉ូន ទៅជាពេត្រុស ដែលមានន័យថា «ថ្ម» (យ៉ូហាន ១:៤២)។ ការប្ដូរឈ្មោះនេះជានិមិត្តសញ្ញាបង្ហាញអំពីការផ្លាស់ប្ដូរនៃចរិតលក្ខណៈ និងការត្រាស់ហៅរបស់គាត់ ដោយគាត់មិនមានភាពនឹងនរ ប៉ុន្តែគាត់នឹងប្រែក្លាយជារឹងមាំដូចថ្ម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូវសព្វព្រះទ័យនឹងក្រើនរំឭកគាត់អំពីភាពមិននឹងនរនោះ។ មុនពេលគាត់អាចមានភាពនឹងនរ គាត់ចាំបាច់ត្រូវយល់ថា អាកប្បកិរិយារបស់គាត់មិនបានបង្ហាញចេញនូវជំនឿរឹងមាំ ឬភាពក្លាហានដែលបានចាក់ឫសក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទទេ។
ជួនកាល យើងក៏មានអារម្មណ៍ថា យើងអស់តម្លៃដោយសារកំហុស ឬការរាថយ ដែលជាការមិនជឿ មិនខុសពីសាវ័ក ពេត្រុស ទេ។ យើងនឹងមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ចំពោះបញ្ហាជំនឿរបស់យើង បានជាយើងត្រូវការព្រះដែលជាគ្រូពេទ្យវះកាត់ល្អបំផុត ឲ្យវះកាត់វិញ្ញាណយើងចូលឲ្យជ្រៅ ធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្តីស្រឡាញ់ឡើងវិញ ជួនកាលយើងមានការឈឺចាប់ តែព្រះអង្គតែងតែស្អាងយើងឡើងវិញ។
គួរកត់សម្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូវយកព្រះទ័យទុកដាក់បំផុត ចំពោះចិត្តរបស់សាវ័ក ពេត្រុស ដែលមានក្តីស្រឡាញ់ និងការប្ដូរផ្តាច់។ លក្ខណសម្បត្តិដទៃទៀតក៏គួរឲ្យចង់បាន និងចាំបាច់ដែរ តែសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះគ្រីស្ទ គឺមិនអាចខ្វះបានទេ។ តើសេចក្តីស្រឡាញ់យើងនៅឯណា? តើវាបានសង់ឡើងពីដីខ្សាច់ពុកផុយ ឬនៅលើថ្មដាដ៏រឹងមាំ?
ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលព្រះគ្រីស្ទបានតម្រង់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងឲ្យត្រឹមត្រូវ ព្រះអង្គក៏ផ្ទុកផ្ដាក់ការងារនៃនគរព្រះអង្គដល់យើងផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវនៅតែសម្រេចព្រះទ័យប្រើលោក ពេត្រុស ឲ្យសង់ពួកជំនុំរបស់ទ្រង់។ គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ដែលព្រះយេស៊ូវបានផ្ទុកផ្ដាក់ «ចៀម» របស់ព្រះអង្គ ដល់សាវ័ក (លើកលែងតែយូដាស) ដែលធ្លាប់បដិសេធថាមិនស្គាល់ព្រះអង្គ ហើយក៏មានចន្លោះប្រហោងធំមួយ រវាងការប្រកាសជំនឿ និងការអនុវត្តជំនឿ។ ប៉ុន្តែ យើងមានការលើកទឹកចិត្តណាស់ ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដូចនេះ ព្រោះថា បើព្រះអង្គស្ម័គ្រព្រះទ័យប្រើមនុស្សដូចលោក ពេត្រុស នោះព្រះអង្គក៏ស្ម័គ្រព្រះទ័យប្រើមនុស្សដូចខ្ញុំ និងអ្នកផងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវនៅតែសម្រេចព្រះទ័យប្រទានការទទួលខុសត្រូវដ៏ធំដល់លោក ពេត្រុស ប៉ុន្តែការទទួលខុសត្រូវនោះក៏សម្រាប់ល្បងលគាត់។ ការល្បងលសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលគាត់មានចំពោះព្រះយេស៊ូវ គឺដើម្បីឲ្យដឹងថា ការរស់នៅរបស់គាត់បានបង្ហាញការស្តាប់បង្គាប់ និងសកម្មភាពដែរឬទេ។ កណ្ឌគម្ពីរកិច្ចការបានបង្ហាញអំពីរបៀបដែលគាត់ឆ្លើយតបចំពោះការល្បងលនេះ ដោយជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។
រឿងរបស់លោក ពេត្រុស ជាថ្មដាដែលមិននឹងនរ បានក្រើនរំឭកយើងថា ព្រះទ្រង់ជាព្រះនៃព្រះគុណ និងព្រះដែលប្រទានឱកាសលើកទី២។ ភាពកម្សោយរបស់យើងបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា យើងត្រូវការកម្លាំង ដែលមិនមែនជាកម្លាំងរបស់យើង ដែលជារង្វាន់នៃកម្លាំង ដែលមាននៅក្នុងព្រះដ៏ជាថ្មដាអស់កល្ប។ ដូចនេះ ដែលយើងបានដឹងថា យើងអាចរកកម្លាំងនេះនៅក្នុងព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលបានសុគតជំនួសយើង ហើយត្រាស់ហៅយើងឲ្យបម្រើព្រះអង្គ នោះយើងអាចដើរជារៀងរាល់ថ្ងៃ និងធ្វើតាមបង្គាប់ព្រះអង្គ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះអង្គ។
ខគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ កិច្ចការ ៥:១៧-៤២
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ អេសេគាល ៣៥-៣៦ និងយ៉ូហាន ១៧