ទៅជាមួយព្រះអង្គ
ដោយKaren Pimpo
April 15, 2025
នាងរស់ ១:៦-៧
ដ្បិតកន្លែងណាដែលអ្នកម្តាយអញ្ជើញទៅ នោះខ្ញុំនឹងទៅតាម។ នាងរស់ ១:១៦
ក្នុងខ្សែភាពយន្តមានចំណងជើងថា អ្នកដឹកជញ្ជូន ជាខ្សែភាពយន្តបានទទួលការបណ្តាលចិត្តពីរឿងពិត លោកក្រេវីល(Greville) ជាតួឯកកំពុងប្រឈមមុខដាក់ការសម្រេចចិត្តដ៏ពិបាកមួយ។ គាត់ដឹងថា មិត្តជិតស្និទ្ធរបស់គាត់ម្នាក់នឹងត្រូវគេចាប់ខ្លួន ហើយទំនងជាប្រឈមមុខដាក់ការជាប់គុកដ៏វេទនា។ លោកគ្រេវីលអាចជួយខ្លួនឯង មិនឲ្យជួបជោគវាសនាដូចនេះ បើសិនជាគាត់រត់ចោលស្រុកភ្លាមៗ ហើយបដិសេធន៍ថា គាត់មិនមានទំនាក់ទំនងអ្វីជាមួយមិត្តភក្តិរបស់គាត់។ ដោយក្តីអាណិត និងចិត្តស្មោះត្រង់ លោកក្រេវីលក៏បានបដិសេធមិនព្រមរត់ចោលស្រុក ហើយក៏បានជាប់គុក ដោយទទួលរងទុក្ខវេទនាដូចមិត្តភក្តិរបស់គាត់ដែរ។ ពួកគេមិនបានក្បត់គ្នាឡើយ។ នៅចុងបញ្ចប់ គេក៏បានដោះលែងលោកក្រេវីល ដោយរូបកាយដ៏គ្រាំគ្រា តែក្នុងនាមជាមិត្តសំឡាញ់ពិតប្រាកដ និងស្មោះត្រង់។
នាងណាអូមី ក៏ត្រូវការមិត្តសំឡាញ់ដូចនេះផងដែរ។ កាលស្វាមី និងកូនប្រុសគាត់បានស្លាប់ចោលគាត់អស់ គាត់បានជួបភាពទុរគត ហើយត្រូវធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយទៅស្រុកកំណើតរបស់គាត់។ នាងណាអូមីក៏បានប្រាប់នាងរស់ ជាកូនប្រសារស្រីរបស់គាត់ ឲ្យបន្តរស់នៅក្នុងស្រុកម៉ូអាប់ ហើយកសាងជីវិតថ្មី សម្រាប់ខ្លួនឯង(នាងរស់ ១:៨-៩)។ នាងរស់ក៏បានឆ្លើយតបថា “សូមកុំទទូចឲ្យខ្ញុំទៅចោលអ្នកម្តាយ នឹងវិលទៅវិញ លែងតាមអ្នកម្តាយនោះឡើយ ដ្បិតកន្លែងណាដែលអ្នកម្តាយអញ្ជើញទៅ នោះខ្ញុំនឹងទៅតាម”(ខ.១៦)។ នាងរស់ក៏បានរួមដំណើរជាមួយនាងណាអូមី ទៅទឹកដីបរទេស ហើយក៏បានជួយផ្គត់ផ្គង់គាត់។ ភាពស្មោះត្រង់របស់នាងរស់ បានកែប្រែគ្រួសារដ៏ត្រដាបត្រដួសរបស់ពួកគេ ឲ្យក្លាយជាកេរដំណែលដ៏អស្ចារ្យ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ស្តេចដាវីឌ ដែលជាចៅលួតរបស់នាងរស់ ក៏បានក្លាយជាស្តេចរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយគេបានហៅគាត់ថា មនុស្សដែលត្រូវនឹងព្រះទ័យរបស់ព្រះ។
ការប្រឈមមុខដាក់ទុក្ខវេទនាជាមួយអ្នកដទៃ គឺជារឿងដែលគួរឲ្យភ័យខ្លាច។ ប៉ុន្តែ បើយើងបានលះបង់បំណងចិត្តរបស់យើង ហើយស្វែងរកកម្លាំងមកពីព្រះ ព្រះអង្គនឹងជួយយើងឲ្យស្រឡាញ់អ្នកដទៃ តាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យ។ ដោយអំណាចរបស់ព្រះអង្គ យើងអាចសម្រេចចិត្តនិយាយថា “ព្រះអង្គឲ្យទូលបង្គំទៅកន្លែងណា ទូលបង្គំនឹងទៅជាមួយព្រះអង្គ”។—Karen Pimpo
នៅក្បែរអ្នក មាននរណាខ្លះដែលកំពុងដើរតាមផ្លូវដ៏ពិបាក? តើអ្នកអាចសម្រេចចិត្តដើរទន្ទឹមនឹងពួកគេ ដោយរបៀបណា?
ឱព្រះយេស៊ូវ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដ្បិតព្រះអង្គមិនដែលបោះបង់ចោលទូលបង្គំឡើយ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ១សំាំយ៉ូអែល ២៧-២៩ និង លូកា ១៣:១-២២