បំណងព្រះហឫទ័យព្រះវរបិតា (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
June 12, 2025
«បានជាទូលបង្គំទូលថា មើលឱព្រះអង្គអើយ ទូលបង្គំមកនឹងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ (សេចក្តីនេះបានកត់ទុកពីទូលបង្គំនៅក្នុងគម្ពីរហើយ)» (ហេព្រើរ ១០:៧)។
នៅពេលដែលឪពុកម្តាយ និងជីដូនជីតា បញ្ចេញសម្លេងហៅសមាជិកដែលទើបកើតថ្មីក្នុងគ្រួសាររបស់ពួកគាត់ ពួកគាត់ច្រើនតែចែកចាយអំពីសេចក្តីសង្ឃឹម និងផែនការ ដែលក្មេងតូចនោះនឹងសម្រេច ឬមនុស្សដែលគាត់នឹងក្លាយទៅជា នៅពេលអនាគត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បើសិនជាក្មេងតូចទាំងនោះចេះប្រកាសអំពីបំណងចិត្ត និងគោលបំណងដែលពួកគេមានក្នុងជីវិត នោះមិនដឹងជាអស្ចារ្យប៉ុណ្ណាទេ។ ហេតុនេះហើយ ព្រះយេស៊ូវមានលក្ខណៈពិសេសខុសគាត់ ដោយទ្រង់បានយាងចូលក្នុងលោកីយ៍ដោយប្រកាសថា «ឱព្រះអង្គអើយ ទូលបង្គំមកនឹងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់»។
កាលព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្ម១២ព្រះវស្សា ឪពុកម្តាយទ្រង់បានឃើញទ្រង់កំពុងសន្ទនាជាមួយអ្នកដឹកនាំសាសនា និងពួកគ្រូក្រឹត្យវិន័យក្នុងព្រះវិហារ។ នាង ម៉ារា និងលោក យ៉ូសែប បានដើររកទ្រង់បីថ្ងៃហើយ ដោយមិនបានគិតចង់ទៅកន្លែងនោះទេ ហើយពួកគេមានការហួសចិត្ត ប៉ុន្តែព្រះអង្គឆ្លើយថា «អ្នកម្តាយរកខ្ញុំធ្វើអី តើមិនជ្រាបថា គួរឲ្យខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះវរបិតានៃខ្ញុំទេឬអី?» (លូកា ២:៤៩)។ ព្រះអង្គយល់អំពីគោលបំណងដែលទ្រង់បានបង្ហាញ កាលទ្រង់នៅក្មេង។ តើព្រះវរបិតាមានព្រះទ័យយ៉ាងណា ដែលត្រូវឲ្យព្រះគ្រីស្ទយាងមកបំពេញ? ព្រះគម្ពីរបានប្រាប់យើងថា ក្នុងការចាត់ព្រះយេស៊ូវឲ្យយាងចុះមក ព្រះអង្គបានប្រទានរាស្ត្រព្រះអង្គនូវព្រះដែលនឹងសម្រេចក្រឹត្យវិន័យទាំងអស់ តាមរយៈការចុះចូលទាំងស្រុង ហើយបន្ទាប់មក ទ្រង់ទទួលទោសរបស់បាប ដើម្បីរំដោះមនុស្សទាំងប្រុសស្រីឲ្យរួចពីចំណងរបស់បាប។ ព្រះទ្រង់មានផែនការតាំងពីអស់កល្បជានិច្ច ដើម្បីចាត់ព្រះសង្គ្រោះឲ្យយាងមក ហើយបានសន្យាក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ទាំងមូល ដែលជា «ព្រះគម្ពីរ»។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងចុះមកក្នុងលោកីយ៍ក្នុងលក្ខណៈជាទារកក្នុងក្រោលសត្វ គឺបានសម្រេចនូវសេចក្តីសង្គ្រោះសម្រាប់យើង។
គ្រប់ពេលទាំងអស់នៃព្រះជន្មព្រះអង្គ ទោះនៅពេលទ្រង់ត្រូវសាតាំងល្បួង ឬមានការឈឺចាប់បំផុតក្នុងព្រះទ័យក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី គឺព្រះអង្គបានជ្រាប និងបានចាំគោលបំណងដែលព្រះអង្គបានយាងចុះមក។ ព្រះអង្គជ្រាបថា ព្រះអង្គបានជួបរឿងទាំងអស់នេះ ស្របតាមព្រះទ័យព្រះវរបិតា។ ទោះទ្រង់ទូលសូមព្រះវរបិតាឲ្យពែងនៃសេចក្តីទុក្ខនោះកន្លងហួសទៅក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គបានចុះចូលព្រះវរបិតា ដោយការស្តាប់បង្គាប់ដ៏ឥតខ្ចោះ។ ព្រះអង្គបានជួបការល្បួងឲ្យងាកចេញពីបំណងព្រះវរបិតា មិនខុសពីមនុស្សទូទៅទេ ប៉ុន្តែព្រះអង្គនៅតែអធិស្ឋានថា «កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ» (ម៉ាថាយ ២៦:៣៩-៤៦)។
ព្រះយេស៊ូវមិនមានការរុញរា នៅក្នុងបុព្វហេតុដែលព្រះអង្គបានយាងចុះមកចាប់កំណើតនោះទេ ហើយដោយសារព្រះអង្គរស់នៅតាមបំណងព្រះទ័យព្រះវរបិតា នោះយើងនឹងបានរស់នៅជាមួយព្រះអង្គ អស់កល្បជានិច្ច ដោយអរសប្បាយនឹងការអ្វីដែលព្រះអង្គបានសម្រេចជំនួសយើង។
កិច្ចការដែលដៃទូលបង្គំធ្វើ
មិនអាចសម្រេចក្រឹត្យវិន័យ
ទូលបង្គំអាចមានចិត្តឧស្សាហ៍
ទូលបង្គំអាចមានទឹកភ្នែកស្រក់ជារៀងរហូត
តែមិនអាចលោះបាបរបស់ទូលបង្គំបានទេ
ព្រះអង្គត្រូវតែជួយសង្គ្រោះ គឺមានតែព្រះអង្គទេ។1
នៅថ្ងៃនេះ យើងអាចរស់នៅ ដើម្បីធ្វើតាមបំណងព្រះទ័យព្រះមិនមែនដោយខ្លាចការជំនុំជម្រះ ដោយសារការមិនស្តាប់បង្គាប់ទេ ប៉ុន្តែដោយជំនឿដែលជឿថា ព្រះគ្រីស្ទបានប្រទានពរយើងហើយ។ ដោយសារព្រះអង្គតែងតែស្តាប់បង្គាប់ព្រះវរបិតា នោះព្រះអង្គក៏អត់ទោសឲ្យយើង ចំពោះការបរាជ័យរបស់យើងក្នុងការស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ ហើយរំដោះយើងឲ្យមានសេរីភាព ដើម្បីដេញតាមបំណងព្រះទ័យព្រះវរបិតា ដោយអំណរមិនមែនដោយសារវាជាកាតព្វកិច្ច ប៉ុន្តែដោយសារយើងមានចិត្តចង់ធ្វើ។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ រ៉ូម ៥:១២-២១
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ យេរេមា ២០-២១ និងម៉ាថាយ ២៤:១-២៨