រស់នៅដោយភាពសុខដុម (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
June 26, 2025
«ចូរឲ្យមានគំនិតព្រមព្រៀងគ្នាទៅវិញទៅមក» (រ៉ូម ១២:១៦)។
យើងចាំបាច់ត្រូវមានជំនាញ និងការកោតខ្លាចព្រះ ដើម្បីឲ្យយើងអាចជំទាស់ចំពោះអ្នកដទៃ ដោយព្រះគុណព្រះអង្គ។ យើងងាយនឹងចុះសម្រុងជាមួយមនុស្ស ដែលមានលក្ខណៈដូចយើងច្រើនបានជាយើងមិនបារម្ភថា យើងនឹងមានការជំទាស់ចំពោះពួកគេឡើយ។ ប៉ុន្តែ បើសិនជាយើងរស់នៅ ដោយភាពសុខដុមជាមួយមនុស្សដែលមានលក្ខណៈ និងការរស់នៅខុសប្លែកពីយើង នោះជាសញ្ញាបង្ហាញថា យើងមានភាពពេញវ័យខាងឯវិញ្ញាណ។ ហេតុនេះហើយ សាវ័ក ប៉ុល បានរំពឹងថា យើងនឹងខិតខំរស់នៅ ដោយភាពសុខដុមជាមួយមនុស្សដែលខុសប្លែកពីយើង។
ការបង្រៀនរបស់សាវ័ក ប៉ុល ឲ្យយើងមានភាពសុខដុមមិនមែនជាការបង្រៀនឲ្យយើងមានអ្វីៗដូចគ្នាគ្រប់យ៉ាងដោយស្លៀកពាក់ដូចគ្នា មានសកម្មភាពដូចគ្នា បោះឆ្នោតឲ្យគណៈបក្សតែមួយ និងនិយាយតាមសំនៀងដូចគ្នានោះទេ។ ជាការពិតណាស់ ពួកជំនុំនៅទីក្រុងរ៉ូម ជាសហគមន៍ដែលមានភាពចម្រុះគ្នា ដោយសមាជិកម្នាក់ៗមានអំណោយទាន និងប្រពៃណីទំនៀមទម្លាប់ខុសគ្នា។ សាវ័ក ប៉ុល បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ថា ភាពខុសប្លែកគ្នានេះមិនគួរក្លាយជាប្រភពនៃការបែកបាក់ ឬរឿងដ៏អាម៉ាសនោះទេ។
សាវ័ក ប៉ុល ចង់ឲ្យពួកជំនុំនៅទីក្រុងរ៉ូម «មានគំនិតព្រមព្រៀងគ្នាទៅវិញទៅមក»។ គាត់ក៏បានបង្រៀនពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូរិនថូស ដូចនេះផងដែរថា «ដោយនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងថា ចូរនិយាយសេចក្តីដដែលទាំងអស់គ្នា កុំឲ្យមានសេចក្តីបាក់បែកក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នាឡើយ ត្រូវឲ្យបានរួបរួមគ្នា ដោយមានចិត្តមានគំនិតតែ១វិញ» (១កូរិនថូស ១:១០)។
ដំណឹងល្អមិនបានលុបបំបាត់ភាពខុសប្លែកគ្នា និងគំនិតខុសគ្នានោះទេ។ តាមពិត ការរួបរួមដែលរាស្ត្ររបស់ព្រះមានក្នុងដំណឹងល្អរបស់ព្រះគ្រីស្ទ និងក្នុងសេចក្តីពិតនៃព្រះបន្ទូលព្រះអង្គបានរំដោះយើងឲ្យទទួលស្គាល់ភាពខុសប្លែកគ្នា និងការមានគំនិតផ្សេងគ្នាដែលជាបញ្ហាបន្ទាប់បន្សំ។ ការរួបរួមរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទមិនពឹងផ្អែកទៅលើនិន្នាការនយោបាយ ឋានៈក្នុងសង្គម ឬរបៀបនៃការតុបតែងអគារនោះទេ តែស្ថិតនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទដែល «ជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត និងជាជីវិត» វិញ (យ៉ូហាន ១៤:៦)។
គួរឲ្យស្តាយណាស់ដែលពួកជំនុំអាចដើរខុសផ្លូវ ដោយសារការមិនចុះសម្រុងគ្នា ហើយគ្រីស្ទបរិស័ទក៏បានចាត់ទុកបញ្ហា និងចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនជាសំខាន់ពេក។ អ្នកខ្លះប្រើបញ្ហានីមួយៗ ធ្វើជាលេសដើម្បីឈ្លោះប្រកែកគ្នា។ ហេតុនេះហើយ ពួកគេក៏បានក្លាយជាមនុស្សក្រឹត្យវិន័យនិយម ហើយចូលចិត្តវែកញែក ទាល់តែពួកជំនុំបែកបាក់នៅសល់តែមនុស្សម្នាក់ក្នុងពួកជំនុំ។
អ្នកខ្លះពិបាកប្រកាន់គោលជំហរឲ្យបានរឹងមាំនៅលើបញ្ហាណាមួយ ហើយក៏បានធ្លាក់ខ្លួនបន្ថែមបន្ថយសេចក្តីពិត ដោយក្លាយជាមនុស្សសេរីនិយមផ្នែកទេវសាស្ត្រ ដែលបណ្តោយឲ្យគេកែប្រែសេចក្តីពិតស្នូលនៃដំណឹងល្អ។ ភាពសុខដុមដែលសាវ័ក ប៉ុល បង្រៀនយើងឲ្យស្វែងរកនោះ គឺជាភាពសុខដុមនៃដំណឹងល្អ។ យើងចាំបាច់ត្រូវស្គាល់ខ្លួនឯងឲ្យបានច្បាស់ ល្មមនឹងអាចដឹងថា យើងជាមនុស្សក្រឹត្យវិន័យនិយម ឬជាមនុស្សសេរីនិយម។
យើងចាំបាច់ត្រូវទូលសូមព្រះប្រទានយើងនូវភាពច្បាស់លាស់ក្នុងគំនិត និងភាពសប្បុរសក្នុងចិត្ត ចំពោះបងប្អូនប្រុសស្រីក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ហើយបន្ទាប់មក យើងចាំបាច់ត្រូវចំណាយពេលពិនិត្យមើលចិត្តរបស់យើង ដើម្បីឲ្យបានដឹងថា តើមាននរណាខ្លះ ដែលយើងមិនបានចុះសម្រុងជាមួយគ្នា ហើយត្រូវបោះជំហានទៅមុខឆ្ពោះទៅរកការលើកកម្ពស់ មិនមែនបំផ្លាញភាពសុខដុមនៃដំណឹងល្អ ដែលព្រះគ្រីស្ទបានប្រទានតាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះអង្គនោះទេ។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ទំនុកតម្កើង ១៣៣
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ យ៉ូអែល និងភីលីព ៤