ហេព្រើរ ១២:‌១-៣
ត្រូវរត់ក្នុងទីប្រណាំង ដែលនៅមុខយើង ដោយអំណត់ ទាំងរំពឹងមើលដល់ព្រះយេស៊ូវដ៏ជាមេផ្ដើម ហើយជាមេសំរេចសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង។ ហេព្រើរ ១២:‌១-២
លោកអេនឌ្រូ(Andrew) មានអារម្មណ៍នឿយណាយ ក្នុងការបង្រៀនកូនប្រុសរបស់គាត់ ឲ្យចេះជិះកង់។ កូនប្រុសរបស់គាត់ ដែលមានអាយុ៥ឆ្នាំ បានរេចង្កូតដួលម្តងហើយម្តងទៀត។ គាត់ដឹងថា រឿងនេះបានកើតឡើង ដោយសារកូនប្រុសគាត់ចេះតែមើលទៅទិសតែម្ខាង ដូចនេះ គាត់មានគំនិតមួយ។ គាត់សួរកូនប្រុសគាត់ថា “កូនឃើញបង្គោលនោះទេ។ ឥឡូវនេះ ភ្នែករបស់កូនត្រូវមើលបង្គោលនោះ ហើយធាក់កង់ទៅមុខកុំឈប់”។ កូនប្រុសរបស់គាត់ ក៏បានធ្វើតាមបង្គាប់របស់គាត់ ហើយលើកនេះ កង់ក៏បានបន្តផ្លាស់ទីទៅមុខ មិនដួលដូចមុនទេ។ 
ហេតុការណ៍នេះ បានធ្វើជាមេរៀនដ៏មានតម្លៃ សម្រាប់លោកអេនឌ្រូ។ ក្រោយមក គាត់ក៏បាននឹកចាំអំពីរឿងដែលបានកើតឡើង ចំពោះក្រុមតូចរបស់គាត់ ហើយក៏បានសន្និដ្ឋានថា ពេលណាភ្នែករបស់យើងផ្ដោតទៅលើអ្វីមួយហើយ យើងក៏កំពុងតែធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកវាផងដែរ។ ហេតុនេះហើយ បទគម្ពីរហេព្រើរ ១២:២ បានបង្គាប់យើងឲ្យ “រំពឹងមើលដល់ព្រះយេស៊ូវដ៏ជាមេផ្ដើម ហើយជាមេសំរេចសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង”។
ការទទួលខុសត្រូវ និងភាពមមាញឹកក្នុងជីវិត អាចទាញអារម្មណ៍យើងឲ្យបែរចេញពីការដើរខាងវិញ្ញាណ គឺដូចដែលទម្លាប់ និងភាពងប់ងុលខាងឯបាប បានចងរឹតយើងជាប់(ខ.១)។ ប៉ុន្តែ បើយើងរំពឹងមើលទៅព្រះយេស៊ូវ ហើយទូលសូមព្រះអង្គជួយយើង ឲ្យយកព្រះអង្គជាទីមួយ ក្នុងគំនិត ការសម្រេចចិត្ត និងសកម្មភាពរបស់យើង ព្រះអង្គនឹងដឹកនាំយើង ក្នុងកិច្ចការនីមួយៗដែលយើងធ្វើ និងនិយាយ ដោយជួយយើងឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងព្រះអង្គ ក្នុងការរត់ប្រណាំងនៅលើផែនដីនេះ។ ការនេះអាចជាបញ្ហាប្រឈម តែព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងជួយយើង ឲ្យបំពេញកិច្ចការ ដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកយើង។ ព្រះអង្គនឹងប្រទានមកយើង នូវកម្លាំងសម្រាប់ស៊ូទ្រាំ និងយកឈ្នះអ្វីៗក៏ដោយ ដែលរារាំងដំណើររបស់យើង ដើម្បីឲ្យយើងមិនរសាយចិត្ត និងអស់សង្ឃឹមឡើយ(ខ.៣)។—Leslie Koh

តើអ្នកគិត ឬធ្វើអ្វីមុនគេ នៅពេលដែលអ្នកត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត ឬឆ្លើយតប ចំពោះស្ថានភាពអ្វីមួយ? 
តើអ្នកអាចអនុញ្ញាតឲ្យព្រះយេស៊ូវដឹកនាំពាក្យសម្តី សកម្មភាព និងការគិតរបស់អ្នក ដូចម្តេចខ្លះ? 
ឱព្រះយេស៊ូវ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យរំពឹងមើលទៅព្រះអង្គជាប់ជានិច្ច ខណៈពេលដែលទូលបង្គំបន្តរស់នៅក្នុងជីវិតនេះ។ 
សូមព្រះអង្គបង្រៀនទូលបង្គំឲ្យងាកបែរទៅរកព្រះអង្គជាទីមួយ ដ្បិតព្រះអង្គជាអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលទូលបង្គំត្រូវការ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ទំនុកដំកើង ១០៥-១០៦ និង ១កូរិនថូស ៣