
ពេលដែលត្រូវសម្រេចចិត្ត (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
August 20, 2025
«ដោយសារសេចក្តីជំនឿ លុះលោកធំហើយ នោះលោកមិនព្រមឲ្យគេហៅខ្លួន ជាកូនរបស់បុត្រីផារ៉ោនទេ។ លោកស៊ូរងទុក្ខលំបាកជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះ ជាជាងមានសេចក្តីអំណរខាងអំពើបាប ដែលនៅតែ១ភ្លែតនោះវិញ»(ហេព្រើរ ១១:២៥-២៦)។
យើងមិនអាចធ្វើជាមិត្តសំឡាញ់របស់លោកីយ៍ផង និងព្រះផង ក្នុងពេលតែមួយបានទេ (យ៉ាកុប ៤:៤)។ សម្រាប់អ្នកដែលព្យាយាមចាក់ខ្សែ មិនយូរមិនឆាប់ពួកគេនឹងបានដឹងថា ការចាក់ខ្សែនាំឲ្យពួកគេមានការខាតបង់ច្រើនប៉ុណ្ណា ព្រោះវាធ្វើឲ្យយើងដើរក្នុងភាពផ្ទុយគ្នា។1
ក្នុងនាមលោក ម៉ូសេ ជាកូនចិញ្ចឹមរបស់បុត្រីស្តេចផារ៉ោន គាត់អរសប្បាយនឹងឋានៈក្នុងសង្គម ភាពសុខស្រួលផ្លូវកាយ និងទ្រព្យសម្បត្តិ។ តែក្នុងនាមគាត់ជាសាសន៍អ៊ីស្រាអែល បើគាត់មិនបានស្ថិតនៅក្នុងភាពចម្រុងចម្រើននៃរាជវាំងរបស់ស្តេច ផារ៉ោន ទេ។ លោក ម៉ូសេ មុខជាមិនសូវមានគេស្គាល់ គាត់ក្រីក្រ ហើយរស់នៅជាទាសករមិនខាន។ លោក ម៉ូសេ ដឹងថា ការបន្តរស់នៅក្នុងរាជវាំងរបស់ស្តេច ផារ៉ោន ធ្វើឲ្យជីវិតគាត់មានភាពសុខស្រួលជាងការរស់នៅតាមផ្លូវផ្សេងទៀតរបស់លោកីយ៍។ គាត់អាចលើកហេតុផលថា គាត់អាចប្រើឥទ្ធិពលរបស់គាត់ ដើម្បីធ្វើជាតំណាងឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះ ជាអ្វីដែលគាត់មិនអាចធ្វើបានឡើយ បើសិនជាគាត់ទៅចូលរួមជាមួយពួកគេ។
ប៉ុន្តែ លោក ម៉ូសេ មិនបន្តរស់នៅក្នុងគ្រួសាររបស់ស្តេច ផារ៉ោន ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់លះបង់ចោលឯកសិទ្ធិជាពលរដ្ឋអេស៊ីព្ទ ហើយបានចូលក្នុងចំណោមមនុស្សតូចទាបដែលគេស្អប់ខ្ពើម និងកៀបសង្កត់ ហើយគ្មានសិទ្ធិនយោបាយ។ តើហេតុអ្វី? ហេតុអ្វីគាត់លះបង់ច្រើនយ៉ាងនេះ ដើម្បីឱបក្រសោបយកភាពតូចតាចយ៉ាងនេះ? ចម្លើយនោះគឺ លោក ម៉ូសេ ដឹងថា គាត់មិនអាចចាត់ទុកខ្លួនគាត់ជារាស្រ្តរបស់ព្រះផង និងជាជនជាតិអេស៊ីព្ទផងបានទេ។ គាត់ត្រូវជ្រើសរើសរវាងការរស់នៅជាទាសករជាមួយជនជាតិគាត់ ឬធ្វើជាអ្នកបន្ថែមបន្ថយសេចក្តីពិតនៅក្នុងរាជវាំងរបស់ស្តេច ផារ៉ោន។ គាត់មិនអាចនិយាយថា គាត់ជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលជឿលើព្រះរាប់បុព្វបុរសគាត់ តែរស់នៅជាជនជាតិអេស៊ីព្ទនោះទេ។
ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានចែងថា លោក ម៉ូសេ បានជ្រើសរើសយកការរងទុក្ខលំបាក និងការតិះដៀល «ដើម្បីព្រះគ្រីស្ទ»(ហេព្រើរ ១១:២៦)។ គឺដោយយល់ដល់អង្គបុគ្គលម្នាក់ជាកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់នាង អេវ៉ា និងខ្សែលោហិតរបស់លោកអ័ប្រាហាំ ដែលនឹងសម្រេចព្រះបន្ទូលសន្យាទាំងអស់របស់ព្រះ (លោកុប្បត្ដិ ៣:១៦ ១២:១-៣)។ ការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់ គឺមិនខុសពីការសម្រេចចិត្តរបស់សាវ័ក ប៉ុល ដែលធ្លាប់មានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងសង្គម មានការអប់រំខ្ពស់ តែមានប្រសាសន៍ថា «ខ្ញុំក៏រាប់គ្រប់ទាំងអស់ទុកដូចជាខាតដែរ ដោយព្រោះសេចក្តីដែលប្រសើរជាង គឺដោយស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ជាព្រះអម្ចាស់នៃខ្ញុំ»(ភីលីព ៣:៨)។ លោក ម៉ូសេ បានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ពិបាក ដែលពេលខ្លះ យើងក៏ត្រូវសម្រេចចិត្តដូចគាត់ផងដែរ។ អ្នកប្រហែលមានប្រវត្តិស្រដៀងលោក ម៉ូសេ ដោយអ្នកបានចម្រើនវ័យធំឡើងក្នុងគ្រួសារអ្នកមាន ហើយរំពឹងថា នឹងភាពចម្រុងចម្រើនក្នុងពិភពលោក។ ទោះយើងជានរណា ហើយមានប្រវត្តិដូចម្តេចក៏ដោយ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែប្រឈមមុខដាក់ការសម្រេចចិត្តដូចលោក ម៉ូសេ ផងដែរ។ តើយើងនឹងរស់នៅជាមិត្តសំឡាញ់របស់លោកីយ៍ ឬមិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះ? យើងមិនអាចចាក់ខ្សែបានទេ។ នៅថ្ងៃនេះ តើអ្នកនឹងរស់នៅតាមស្តង់ដាររបស់លោកីយ៍ ដោយសើចនឹងរឿងកំប្លែងរបស់លោកីយ៍ ប្រើវិធីសាស្ត្ររបស់លោកីយ៍ ហើយដាក់អាទិភាពតាមលោកីយ៍ឬទេ? ឬមួយ អ្នកនឹងរក្សាគោលជំហរជាមួយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បើកនាវាបញ្ច្រាសចរន្តទឹករបស់លោកីយ៍ ដាក់ទង់ជាតិរបស់អ្នកនៅលើដងក្តោង ហើយសារភាពដោយពាក្យសម្ដី និងការប្រព្រឹត្តថា ព្រះអង្គជាព្រះអម្ចាស់? ថ្ងៃនេះ អាចជាថ្ងៃដំបូងដែលអ្នកត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត ឬធ្វើការប្ដេជ្ញាចិត្តសារជាថ្មីថា អ្នកនឹងរស់នៅ «ដោយជំនឿ» តាមការសម្រេចចិត្តដ៏ពិបាកនេះ។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ លូកា ១៨:១៨-៣០
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ទំនុកតម្កើង ១០៥-១០៦ និងកាឡាទី ៥