ព្រះពរ និងបណ្ដាសា (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
November 17, 2025
«រួចអស់ទាំងពរទាំងនេះនឹងបានផ្សាយមកលើឯង ហើយរត់មករកឯងផង គឺបើឯងនឹងស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯង...ប៉ុន្តែ បើឯងមិនព្រមស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ហើយមិនប្រយ័ត្ននឹងប្រព្រឹត្តតាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីបញ្ញត្ត នឹងច្បាប់ទាំងប៉ុន្មានរបស់ទ្រង់ ដែលអញបង្គាប់ដល់ឯងនៅថ្ងៃនេះទេ នោះអស់ទាំងសេចក្ដីបណ្ដាសាទាំងនេះ នឹងផ្សាយមកលើឯង ហើយរត់មករកឯងផង» (ចោទិយកថា ២៨:២, ១៥)។
នៅក្នុងវាលទំនាបម៉ូអាប់ នៅជាប់ទន្លេយ័រដាន់ ពួកអ៊ីស្រាអែលហៀបនឹងចូលទឹកដីសន្យាដែលព្រះទ្រង់បានសន្យាប្រទានដល់ពួកគេ។ លោក ម៉ូសេ ក៏បាននិយាយទៅកាន់ពួកបណ្ដាជនជាលើកចុងក្រោយ ដោយព្យាយាមជំរុញពួកគេមិនឲ្យបំផ្លាញទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយព្រះ ដោយការមិនស្តាប់បង្គាប់ដូចមនុស្សជំនាន់មុនឡើយ។ គាត់បានក្រើនរំឭកពួកគេអំពីការអ្វីដែលព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូល និងបានធ្វើ កាលពីមុន ហើយគាត់បានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យរស់នៅជារាស្ត្រដែលព្រះអង្គបានញែកចេញសម្រាប់អង្គទ្រង់ ផ្អែកទៅលើការធ្វើអន្តរាគមន៍ដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ និងសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គចំពោះសេចក្តីសញ្ញា។
តាមរយៈការបង្គាប់របស់លោក ម៉ូសេ ព្រះអង្គបានប្រទានជម្រើសគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលពីរយ៉ាង ដែលត្រូវជ្រើសរើសជាបន្ទាន់។ ព្រះអង្គបានសន្យាថា នឹងប្រទានព្រះពរ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ព្រះអង្គក៏បានព្រមានពួកគេផងដែរ។ ព្រះអង្គបានចោទជាសំណួរដ៏សាមញ្ញក្នុងន័យថា តើពួកគេនឹងរស់នៅដូចម្ដេចក្នុងទឹកដីសន្យា? តើពួកគេនឹងកាន់តាមសេចក្តីសញ្ញា ហើយអរសប្បាយនឹងព្រះពរក្នុងទឹកដីសន្យា ឬពួកគេមិនស្តាប់បង្គាប់ ហើយត្រូវគេបណ្ដេញចេញពីទឹកដីនោះ?
ពួកបណ្តាជនដែលកំពុងជួបជុំគ្នានៅព្រំប្រទល់នោះប្រាកដជាបានឮព្រះបន្ទូលព្រះ ហើយនិយាយថា ទេ! ការមិនស្តាប់បង្គាប់ដូចនោះនឹងមិនអាចកើតមានក្នុងចំណោមពួកយើងទេ! ប៉ុន្តែ ពីរបីរយឆ្នាំក្រោយមក តើយើងឃើញពួកគេប្រព្រឹត្តដូចម្ដេចខ្លះ? «យើងបានអង្គុយចុះ នៅមាត់ទន្លេស្រុកបាប៊ីឡូន អើ យើងបានយំ ដោយនឹករឭកដល់ក្រុងស៊ីយ៉ូន។ តែយើងនឹងច្រៀងបទនៃព្រះយេហូវ៉ា នៅក្នុងប្រទេសដទៃដូចម្ដេចបាន» (ទំនុកតម្កើង ១៣៧:១, ៤)។ ក្នុងការរស់នៅជាឈ្លើយសឹកក្នុងទឹកដីបរទេស ពួកអ៊ីស្រាអែលបានក្រឡេកមកក្រោយ ហើយឆ្ងល់ថា តើហេតុអ្វីបានជាពួកគេធ្លាក់ខ្លួនមករស់នៅក្នុងសភាពដូចនេះ។
ក្នុងនាមយើងជាមនុស្សរស់នៅក្នុងលោកីយ៍ដែលមានបាប យើងងាយរងគ្រោះ ងាយត្រូវល្បួង និងងាយជួបការល្បងលណាស់។ គ្រប់ពេលទាំងអស់ យើងតែងតែត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តថា យើងត្រូវស្តាប់បង្គាប់ ឬដើរចេញពីព្រះអង្គ។ ដូចនេះ យើងត្រូវការព្រះគុណរបស់ព្រះដែលទ្រទ្រង់យើង។ ពិតជាសោកសៅណាស់ ដែលមនុស្សជាច្រើនហាក់ដូចជាមានជំនឿរឹងមាំ និងការប្ដេជ្ញាចិត្ត ហើយធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកទឹកដីសន្យា តែមិនគ្រាន់តែបានជំពប់ដួលប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានដាំដូងធ្លាក់ទៅរកការមិនជឿព្រះទៀតផង។ ហើយកំហុសធំបំផុតដែលយើងអាចធ្វើ គឺនៅពេលដែលយើងនិយាយថា «អូហ៍ ទេ វាមិនអាចកើតឡើងចំពោះខ្ញុំទេ!»។
អារក្សចូលចិត្តនិយាយប្រាប់យើងថា មូលហេតុដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានយើងនូវក្រឹត្យវិន័យ និងព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ ព្រោះព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យជីវិតយើងខ្វះភាពផ្អែមល្ហែម គ្មានការសប្បាយ ហើយធ្វើឲ្យថ្ងៃនីមួយៗមានពេញដោយការឈឺក្បាល និងការឈឺចាប់។ នេះគឺជាការកុហកអាក្រក់បំផុត។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានព្រះបន្ទូលទ្រង់មក ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើង! ការដាស់តឿនទាំងអស់ក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺដើម្បីធ្វើជារបងការពារយើង និងចាក់ចុចយើងឲ្យភ្ញាក់ខ្លួន នៅពេលណាយើងហៀបនឹងធ្លាក់ចូលសេចក្តីអន្តរាយ ហើយព្រះបន្ទូលសន្យាទាំងអស់ក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺដើម្បីលើកយើងឡើង ពេលណាយើងមានភាពតូចទាប និងមិនច្បាស់លាស់ ហើយគ្រប់ទាំងព្រះរាជបញ្ជាក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺដើម្បីដឹកនាំយើងចូលទៅក្នុងជីវិតដែលមានពរ ដែលរស់នៅតាមផ្លូវរបស់ព្រះ ក្នុងព្រះវត្តមាន និងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះទ្រង់មានការប្ដេជ្ញាព្រះទ័យ ដើម្បីប្រយោជន៍យើង ហើយបានបង្ហាញការប្ដេជ្ញាព្រះទ័យនេះឲ្យយើងឃើញច្បាស់បំផុត នៅក្នុងការយាងមករបស់ព្រះរាជបុត្រា ដើម្បីទទួលរងបណ្ដាសានៃការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់យើង ដើម្បីឲ្យយើងបានអរសប្បាយនឹងព្រះពរ ដែលមានតែព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះដែលស័ក្តិសមនឹងទទួល។
តើអ្នកស្រឡាញ់ព្រះអង្គទេ? តើអ្នកដឹងថា ព្រះអង្គស្រឡាញ់អ្នកទេ? ចូរស្តាប់បង្គាប់តាមការដាស់តឿន និងការបង្គាប់របស់ព្រះអង្គ ហើយឲ្យតម្លៃមកលើការកម្សាន្តចិត្តនៃព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ។
ខគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ កាឡាទី ៣:១០-១៤
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ១របាក្សត្រ ១៩-២១ និងលូកា ២:២២-៥២