ព្រឹក
មានភាពស្វិតស្វាញដោយអំណរ
ដោយMarvin Williams
December 29, 2025
ហាបាគុក ៣:១៦-១៩
គង់តែខ្ញុំនឹងរីករាយ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំនឹងអរសប្បាយក្នុងព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះខ្ញុំដែរ។ ហាបាគុក ៣:១៨
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានធ្វើការសិក្សា អំពីការតស៊ូដ៏ស្វិតស្វាញនៃសង្គមក្នុង១៦តំបន់ផ្សេងគ្នា នៅទូទាំងពិភពលោក ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងតំបន់យូកុននៅប្រទេសកាណាដា និងតំបន់វាលរហោស្ថាននៅប្រទេសអូស្ត្រាលី។ ពួកគេបានធ្វើការវិភាគទៅលើកំណត់ត្រាបុរេប្រវត្តិរាប់ពាន់ឆ្នាំ ដែលបានតាមដានផលប៉ះពាល់នៃគ្រោះអត់ឃ្លាន សង្គ្រាម និងអាកាសធាតុ។ ភាពញឹកញាប់នៃការអន់ថយរបស់សង្គម គឺជាកត្តាដែលលេចធ្លោជាងគេ។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាគិតថា ភាពអន់ថយធ្វើឲ្យសង្គមមានការចុះខ្សោយ ប៉ុន្តែ អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញលទ្ធផលដែលផ្ទុយពីនេះវិញ។ ពួកគេបានរកឃើញថា សង្គមដែលជួបគ្រោះមហន្តរាយជាញឹកញាប់បានបង្កើតឲ្យមានការតស៊ូដ៏ស្វិតស្វាញ ដែលជួយឲ្យពួកគេអាចងើបឡើងវិញបានឆាប់រហ័ស ចេញពីបញ្ហាប្រឈមនៅពេលអនាគត។ ដូចនេះ ភាពតានតឹងហាក់ដូចជាបង្កើតឲ្យមានការតស៊ូដ៏ស្វិតស្វាញ។
ហោរាហាបាគុក បានយល់អំពីការតស៊ូដ៏ស្វិតស្វាញនេះ។ កាលគាត់ពិចារណា អំពីសេចក្តីហិនវិនាសដែលនគរយូដានឹងទទួលរង គាត់ក៏បានពិពណ៌នាយ៉ាងច្បាស់ អំពីដំណាំដែលមិនបង្កើតផលផ្លែ ហ្វូងចៀម និងហ្វូងគោដែលបាត់ពីក្រោល ហើយដីស្រែមិនបង្កើតបានអាហារ(៣:១៧)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខណៈពេលដែលសន្តិសុខនៃស្បៀងអាហារបានរលាយបាត់ លោកហោរាក៏បានប្រកាសថា “គង់តែខ្ញុំនឹងរីករាយ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំនឹងអរសប្បាយក្នុងព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះខ្ញុំដែរ”(ខ.១៨)។ ក្តីអំណររបស់គាត់មិនអាស្រ័យទៅលើកាលៈទេសៈ និងការសប្បាយនៅលើផែនដីនោះទេ តែបានបោះយុថ្កាជាប់នៅក្នុងចារិកលក្ខណៈរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលមិនចេះប្រែប្រួល និងនៅក្នុងសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះអង្គ។ ក្នុងរដូវកាលដែលពិបាកបំផុត លោកហោរាបានសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសយកក្តីអំណរ និងមានការតស៊ូកាន់តែស្វិតស្វាញ។
ភាពអត់ធន់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើងមានការចម្រើនឡើង តាមរយៈទុក្ខលំបាកដែលកើតឡើងម្តងហើយម្តងទៀត គឺមិនខុសពីហោរាហាបាគុក និងសង្គមទាំងនោះដែលមានការតស៊ូដ៏ស្វិតស្វាញ។ ពេលណាយើងប្រឈមមុខដាក់រដូវកាលដ៏ពិបាកក្នុងជីវិត ចូរយើងតោងឲ្យជាប់ក្តីសង្ឃឹមក្នុងព្រះអម្ចាស់ ហើយនឹកចាំថា ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយយើង ដោយប្រើបញ្ហាប្រឈម ដើម្បីជួយឲ្យយើងមានអំណរកាន់តែខ្លាំងឡើង និងមានសេចក្តីជំនឿដ៏ស្វិតស្វាញ។—Marvin Williams
តើអ្នកអាចរកឃើញក្តីសង្ឃឹមនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ ដោយរបៀបណា?
ក្នុងពេលដែលមានទុក្ខលំបាក តើអ្នកអាចថ្វាយការអធិស្ឋានដោយអំណរ ដល់ព្រះអង្គដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះប្រកបដោយព្រះគុណ ទូលបង្គំនឹងរកឃើញក្តីសង្ឃឹមក្នុងព្រះអង្គ ពេលណាជីវិតទូលបង្គំមានភាពរាំងស្ងួត និងខ្វះចន្លោះ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : សាការី ៩-១២ និង វិវរណៈ ២០
ល្ងាច
រដូវកាលនៃការរង់ចាំ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
December 29, 2025
«រួចទ្រង់នាំគាត់ចេញទៅក្រៅប្រាប់ថា ចូរមើលទៅលើមេឃឥឡូវ ហើយរាប់ផ្កាយចុះ បើឯងអាចនឹងរាប់ទាំងអស់បាន រួចទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់ថា ពូជឯងនឹងបានដូច្នោះដែរ គាត់ក៏ជឿដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយទ្រង់រាប់សេចក្ដីជំនឿនោះ ទុកជាសេចក្ដីសុចរិតដល់គាត់» (លោកុប្បត្ដិ ១៥:៥-៦។
បើសិនជាជំនឿរបស់យើង ត្រូវតែមានភាពជាប់លាប់ក្នុងរដូវកាលនៃការរង់ចាំដ៏យូរ យើងត្រូវតែមានទំនុកចិត្ត ទៅលើសេចក្តីពិតដែលថា ទី១ ព្រះទ្រង់មានអំណាចធ្វើអ្វីដែលព្រះអង្គបានសន្យាថា នឹងធ្វើ ហើយទី២ ព្រះទ្រង់មានភាពគ្រប់គ្រាន់ ក្នុងការបំពេញតម្រូវការគ្រប់យ៉ាងរបស់យើងគ្រប់រដូវកាល។ ជំនឿរបស់លោក អ័ប្រាហាំ បានជួបការល្បងល ក្នុងរដូវកាលនៃការរង់ចាំនៃជីវិត។ គាត់រស់នៅក្នុងទឹកដីបរទេសអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ដោយរង់ចាំកូនដំបូងរបស់គាត់ ចាប់កំណើតក្នុងលោកីយ៍ ដូចដែលព្រះទ្រង់សន្យា (លោកុប្បត្ដិ ១៥:៤)។ ហើយដោយសារគាត់ទុកចិត្តព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងរង់ចាំ បានជាព្រះទ្រង់រាប់គាត់ថាសុចរិត។
កាលសាវ័ក ប៉ុល សរសេរអំពីជំនឿរបស់លោក អ័ប្រាហាំ គាត់ក៏បានបញ្ជាក់ថា «លោកក៏មិនបានសង្ស័យ ចំពោះសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះដោយចិត្តមិនជឿឡើយ គឺរឹតតែមានសេចក្ដីជំនឿខ្លាំងឡើង ទាំងសរសើរតម្កើងដល់ព្រះវិញ។ ហើយក៏ជឿជាក់អស់ពីចិត្តថា សេចក្ដីអ្វីដែលទ្រង់សន្យា នោះអាចនឹងធ្វើឲ្យសម្រេចបាន» (រ៉ូម ៤:២០-២១)។
អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា លោក អ័ប្រាហាំ ជឿថា គ្មានអ្វី ឬនរណាម្នាក់អាចរារាំងព្រះអង្គ មិនឲ្យសម្រេចព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គបានឡើយ សូម្បីនៅពេលដែលគាត់មិនអាចមើលដឹងថា ព្រះទ្រង់នឹងធ្វើតាមព្រះបន្ទូលសន្យា ដោយរបៀបណាក៏ដោយ។ ជំនឿរបស់គាត់មិនមែនជាការហក់លោតក្នុងកន្លែងងងឹតនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់មានជំនឿលើព្រះអង្គ ផ្អែកទៅលើចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គ។
សម្រាប់ពេលបច្ចុប្បន្ន ក្នុងចំណោមព្រះបន្ទូលសន្យាដែលយើងប្រកាន់ខ្ជាប់តាមខ្លាំងបំផុត គឺព្រះបន្ទូលដែលព្រះយេស៊ូវបានសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងទៅរៀបចំកន្លែងសម្រាប់យើង ហើយព្រះអង្គនឹងយាងមកវិញ ដើម្បីយកយើងទៅនៅជាមួយព្រះអង្គ (យ៉ូហាន ១៤:៣)។ ដូចនេះ ពេលណាយើងជឿព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ យើងនឹងមានពេញដោយក្តីសង្ឃឹមថា នឹងបានទៅនៅស្ថានសួគ៌។ យើងអាចដឹងច្បាស់ ដោយគ្មានការសង្ស័យថា ព្រះយេស៊ូវនឹងយាងមកវិញ ដោយអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ឲ្យយើងបានឃើញ ហើយព្រះអង្គនឹងយាងមកវិញ ដើម្បីរាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះបន្ទូលសន្យានេះ មានភាពច្បាស់លាស់ ដូចដែលព្រះអង្គបានសន្យា ចំពោះលោក អ័ប្រាហាំ ដែលគាត់បានរង់ចាំ២៥ឆ្នាំ រហូតដល់ព្រះបន្ទូលសន្យានេះបានសម្រេច។
ជាងនេះទៅទៀត តាមរយៈទីបន្ទាល់របស់លោក អ័ប្រាហាំ យើងឃើញថា មានតែព្រះអម្ចាស់ទេ ដែលមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ ក្នុងការនាំយើងឆ្លងកាត់រដូវកាលនៃការរង់ចាំ។ ក្នុងបទគម្ពីរលោកុប្បត្ដិ១៧ ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញអង្គទ្រង់ម្តងទៀត ដល់លោក អ័ប្រាហាំ ដើម្បីពង្រឹងជំនឿគាត់។ តើដោយរបៀបណា? គឺដោយបង្ហាញថា ទ្រង់ជានរណា ដូចមានសេចក្តីចែងថា «លុះដល់អាប់រ៉ាមអាយុបាន៩៩ឆ្នាំ នោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់លេចមកឯគាត់ ប្រាប់ថា អញជាព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ចូរឯងដើរនៅមុខអញ ហើយឲ្យបានគ្រប់លក្ខណ៍ចុះ» (១៧:១)។ ពាក្យជាភាសាហេព្រើរ អ៊ែល-សាដាយ អាចមានន័យថា «ព្រះទ្រង់មានភាពគ្រប់គ្រាន់»។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ព្រះទ្រង់បានបញ្ជាក់ព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ទ្រង់ដល់លោក អ័ប្រាហាំ ផ្អែកទៅលើភាពខ្លាំងនៃចរិតលក្ខណៈរបស់ទ្រង់។
ជីវិតគ្រីស្ទបរិស័ទ គឺជាជីវិតដែលមានការរង់ចាំដោយការអត់ធ្មត់។ ហើយរាល់ការត្រាស់ហៅឲ្យ «រង់ចាំ» និងរាល់ព្រះបន្ទូលសន្យាដែលមិនទាន់បានសម្រេច គឺជាផ្នែកមួយនៃផែនការរបស់ព្រះអង្គ។ រដូវកាលនីមួយៗនៃការរង់ចាំ គឺជាឱកាសសម្រាប់ឲ្យយើងរៀនទុកចិត្តព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ ហើយខណៈពេលដែលអ្នកកំពុងរង់ចាំ អ្នកពិតជាអាចទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងបំពេញតម្រូវការរបស់អ្នកគ្រប់យ៉ាង។ ចូរទុកចិត្តថា ព្រះដែលអ្នកជឿ ទ្រង់អាចធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអង្គបានសន្យា។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ លោកុប្បត្ដិ ១៧:១-៨
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ សាការី ៩-១២ និងលូកា ២៣:២៦-៥៦